آسيب‌هاي آموزش‌هاي مبتني بر مهارت در نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران

آموزش‌هاي مبتني بر مهارت در نيروهاي مسلح دچار آسيب‌هاي گوناگوني مي‌باشند كه باعث كاهش كارايي و اثربخشي آنها مي‌گردد. هدف از اين پژوهش شناخت آسيب‌هاي اين نوع آموزش‌ها با مقايسه وضع موجود و مطلوب در ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي آموزشي مي‌باشد.روش تحقيق، در اين مقاله موردي زمينه‌اي با رويكرد آميخته است كه به اين منظور از روش كتابخانه‌اي و روش ميداني براي گردآوري داده‌ها استفاده شد. با استنباط آموزش‌هاي مبتني بر مهارت از اسناد  6 گانه كه در چارچوب مفهومي آمده است ده بعد و 49 مؤلفه شناسايي و براي آنها  220 شاخص تأثيرگذار احصا و بر اساس نظر خبرگان نهايي و استاندارد گرديد. بعد از تعيين مراجع، ابزارها و روش‌هاي ارزيابي آموزش‌هاي مبتني بر مهارت، بر اساس داده‌هاي جمع‌آوري شده از 68 نفر جامعه آماري به‌صورت تمام شمار در قالب پرسش‌‌نامه تجميعي و با استفاده از روش‌هاي آماري توصيفي و آزمون خي 2، به توصيف و تجزيه‌وتحليل شكاف بين وضع موجود و مطلوب هريك از مؤلفه‌ها و شاخص‌ها پرداخته شد. نتايج تحقيق آسيب‌هاي اصلي موجود در آموزش‌هاي مبتني بر مهارت را شناسايي كرد كه سه آسيب اول در مؤلفه‌ها عبارت‌اند از: بازخوردگيري نامناسب از دوره‌هاي آموزشي ، به‌روز نبودن آموزش‌ها و فراگيران مطلوبيت‌هاي لازم را ندارند و سه آسيب‌ اول در شاخص‌ها  عبارت‌اند از: ضعف مهارت فراگيران در زبان انگليسي ، ضعف در بازخوردگيري از رده بكار گيرنده و كمبود شبيه‌ساز‌هاي آموزشي مي باشد