تاب‌آوري زيرساخت‌هاي آب شرب كشور با رويكرد پدافندغيرعامل

آب به عنوان يكي از مهم ترين عوامل حيات، جزء مصارف دائمي بشر محسوب مي شود و زندگي بشر را همواره تحت تأثير قرار داده است. زيرساخت هاي تامين آب شرب ازجمله زير ساخت هاي مهم و بخشي از شريان هاي حياتي چه در شرايط معمول و چه در شرايط اضطرار تلقي مي شوند. اين حساسيت مضاعف و بي سابقه، ثمره افزوني تقاضا و كميابي منابع آب با كميت و كيفيت مناسب است. در حال حاضر با بروز تهديدات طبيعي منجمله خشكسالي و تغيير اقليم در سطح كشور، دشمن با سوء استفاده از اين تهديدات و انجام اقداماتي خصمانه همچون عمليات رواني و ايجاد اختلال و يا حذف كاركرد زيرساخت‌هاي آب شرب، مي تواند مردم را عليه دولت و حاكميت تحريك نموده تا سريع تر و با نتيجه بهتري به اهداف خود دست پيدا نمايد. بنابراين توجه به زيرساخت هاي آب شرب براي افزايش تاب آوري با رويكرد پدافندغيرعامل امري بسيار مهم تلقي مي شود.اين پژوهش باهدف شناسايي مولفه ها و شاخص‌هاي بعد تاب آوري زيرساخت هاي آب شرب كشور بوده و در پي يافتن پاسخ سؤال تاب آوري زيرساخت هاي آب شرب كشور با رويكرد پدافند غيرعامل است. نوع تحقيق كاربردي - توسعه‌اي با رويكرد آميخته بوده كه با استفاده از روش پيمايش و پنل خبرگي انجام و براي رسيدن به اهداف اين پژوهش ابتدا با مرور ادبيات تحقيق، اسناد بالادستي، انجام مصاحبه با نخبگان و نشست خبرگي مهم‌ترين مولفه ها و شاخص هاي مؤثر بر تاب آوري زيرساخت هاي آب شرب كشور را احصاء و با جمع‌آوري داده‌ها و روش معادلات ساختاري، چارچوب پيشنهادي از طريق پرسشنامه طراحي و براي جامعه آماري 73 نفر به‌صورت هدفمند در دسترس تكميل و مدل نهايي تحقيق ارائه شد. تجربه و تحليل داده‌ها با بهره‌گيري از روش معادلات ساختاري و بر اساس يافته‌هاي پژوهش نشان مي دهد كه مؤلفه مقاومت (با ضريب مسير0.684) بالاترين اثرگذاري بر بعد تاب‌آوري زيرساخت‌هاي آب شرب كشور دارد و بعد از آن به ترتيب مولفه ترميم(با ضريب مسير 0.473)، آمادگي(با ضريب مسير 0.416) و پايداري(با ضريب مسير 0.306) بيشترين تاثير را دارند.