كاربرد مطالعات رسوب بمنظور افزايش كارايي بندر (مطالعه موردي درياي خزر)

بررسي و شناخت رژيم‌هاي رسوب‌گذاري و فرسايش در سواحل، به‌ويژه در ساخت‌وسازهاي دريايي مانند مجتمع‌هاي بندري، يكي از فرآيندهاي مهم در مهندسي سازه‌هاي ساحلي و فراساحلي محسوب مي‌شود. بر اساس شواهد تجربي، متأسفانه اكثر بنادر سواحل جنوبي و شمالي ايران به دليل عدم توجه كافي به مشكلات ته‌نشيني رسوب در مرحله طراحي، علي‌رغم صرف هزينه‌هاي زياد، عملكرد اوليه و پيش‌بيني شده خود را از دست داده‌اند. بر اين اساس، شناسايي موثرترين متغيرهاي موثر بر ميزان رسوب‌ گذاري در كانال و حوضچه آرامش از اهميت بالايي برخوردار خواهد بود. يكي از مطالعات دقيق و تخصصي براي پيش بيني درست از رسوب گذاري مناطق بندري، استفاده از روش هاي عددي است كه مي تواند پيش بيني درستي از شرايط آينده بندر انجام دهد. در اين مقاله وضعيت بندر آستارا به لحاظ جريان و رسوب كمك مدل عددي مايك بررسي شد. نتايج مدلسازي نشان داد كه اين بندر به لحاظ وضعيت رسوب وضعيت وخيمي داشته و رسوبات زيادي در دهانه ورودي موج شكن تجمع مي كنند كه باعث كاهش عملكرد اين بندر به لحاظ تردد كشتي‌هاي ورودي با ظرفيتهاي مختلف مي گردد. مطالعات بيشتر نشان داد كه جهت رفع اين مشكل اين بندر نيازمند لايروبي در بازه هاي 5 ساله است. از طرفي اين لايروبي هزينه هاي اضافي سنگيني به بندر تحميل مي كند. لذا با توجه به ميزان بالاي رسوبگذاري و اختلال گفته شده، جهت كاهش رسوبگذاري يك فاز توسعه در بازوي موج‌شكن پيشنهاد داده شد.