تجزيه و تحليل پارامترهاي هيدروفيزيكي خليج چابهار (سال 91-1390)

در اين تحقيق، پارامترهاي فيزيكي (دما، شوري و چگالي) آب خليج چابهار كه با اجراي پروژه «مطالعه روند تغييرات فصلي پارامترهاي فيزيكي آب خليج چابهار (مرحله چهارم: از تابستان 90 تا تابستان 91)» حاصل شد، مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. در پروژه مذكور، پارامترهاي آب محدوده خليج چابهار در 9 مرحله عمليات ميداني از آبان 1390 تا تير 1391 و در 24 ايستگاه شامل 17 ايستگاه داخل خليج (داخلي) و 7 ايستگاه خارج خليج (شاهد) اندازه‌گيري شد. اندازه‌گيري‌ها توسط دستگاه CTD از سطح تا بستر انجام گرفت. بررسي نتايج نشان داد كه در فصل گرم، دماي آب در تمام ايستگاه‌ها و از سطح تا بستر گرم‌تر از فصل سرد است. در تابستان، لايه گرماشيب (ترموكلاين) در ايتسگاه‌هاي عميق شكل مي‌گيرد اما در فصل زمستان كاملا از بين مي‌رود. به‌دليل تشديد جريان آب كم‌شور از درياي عمان به خليج فارس در فصل گرم و تاثيرگذاري اين جريان بر سواحل ايران، شوري آب در فصل گرم اندكي كمتر از فصل سرد است. در فصل گرم، تفاوت دماي آب لايه بستر در نواحي كم‌عمق شمالي و عميق‌تر جنوبي به‌دليل تفاوت ظرفيت گرمايي اين دو محيط كاملا آشكار مي‌گردد. مونسون تابستانه (آسمان ابري، هواي خنك و وزش باد نسبتا شديد جنوبي) و به‌دنبال آن مواج شدن دريا تاثير كاملا مشخصي بر پارامترهاي فيزيكي آب دارد، به‌طوري‌كه تفاوت دماي سطح و بستر در مرداد‌ بسيار كمتراز خرداد و تير‌ است. همچنين در اين ماه، لايه سطحي گسترش يافت و لايه گرماشيب به بستر نزديك شد.