كمي‌سازي مكاني انتشار گاز دي اكسيد كربن انسان‌زاد در مقياس شهر با استفاده از روش پايين به بالا ( مطالعه موردي: كلان‌شهر اصفهان)

مصرف سوخت هاي فسيلي در مناطق شهري، موجب انتشار مقادير زيادي گاز گلخانه اي به جو مي شود. بنابراين، مطالعه پايش ميزان گاز دي اكسيد كربن منتشر شده از مناطق شهري به يك موضوع مهم پژوهشي تبديل شده است. هدف اصلي اين مطالعه، كمي سازي مكاني انتشار دي اكسيدكربن  ناشي از احتراق سوخت هاي فسيلي در شهر اصفهان مي باشد. بدين منظور در پژوهش حاضر براي كمي سازي ميزان گاز دي اكسيدكربن، بر اساس منابع توليد آن، در مقياس شهري و درك تفاوت انتشار دي‌اكسيد كربن در سطح شهر از روش پايين به بالا استفاده شد. در اين روش ميزان انتشار به تفكيك منابع مختلف مصرف انرژي محاسبه شده و سپس نقشه توزيع مكاني انتشار تهيه شد. نتايج اين تحقيق نشان داد، ميزان انتشار گاز دي اكسيد كربن در فرآيند احتراق سوخت هاي فسيلي در محدوده شهر اصفهان ۸۴/۱۳۸۵۵۵۲۵ تن در سال مي باشد كه به تفكيك منابع احتراقي ثابت و متحرك بخش هاي نيروگاهي، خانگي، تجاري، حمل و نقل جاده‌اي و ريلي و حمل و نقل غير جاده‌اي (ماشين ‌آلات كشاورزي) به ترتيب ۶۱/۵۰، ۷۸/۲۱، ۱۸/۱۷، ۹۲/۴، ۳۷/۴، و۱۴/۱ درصد از كل ميزان گاز دي اكسيد كربن سالانه را در شهر منتشر مي كنند. به طور كلي، با به كارگيري روش پايين به بالا در نقشه سازي انتشار دي اكسيد كربن اقدامات كاهشي را مي توان در بخش هاي مختلف به صورت بسيار كارآمدتر به كار گرفت.