تحليل تغيير رفتار واحدهاي پاسخ هيدرولوژيكي در اثر توسعه سكونتگاهي (مطالعه موردي: حوضه آبريز چشمه كيله تنكابن)

تغييرات كاربري اراضي و پوشش‌گياهي به‌طور مستقيم منجر به تغيير رژيم هيدرولوژيكي مي‌شود. در واقع توسعه شهري و كاهش اراضي جنگلي و مرتعي در، سيل‌خيزي را باعث شده است و از طرف ديگر افزايش باغات و كاربري‌هاي مشابه در مصرف و نفوذ بيشتر آب و كاهش دبي حوضه مطالعاتي نقش مؤثري دارد. هدف از پژوهش حاضر تحليل تغيير رفتار واحدهاي پاسخ هيدرولوژيكي در ارتباط با پتانسيل توليد رواناب حوضه چشمه كيله در بازه زماني 29 ساله (2018-1991) است. در اين تحقيق، واحدهاي پاسخ هيدرولوژيك(HRU) بعنوان واحد كاري براي تعيين پتانسيل توليد رواناب حوضه آبريز چشمه كيله شناسايي و استخراج شده است. به منظور پايش تغييرات تراكم و ميزان پوشش‌گياهي با استفاد ه از تصاوير ماهواره‌اي منطقه مطالعاتي در سال‌هاي 1991 و 2018 از شاخص تفاضل گياهي نرمال‌شده استفاده شد؛ سپس با تلفيق لايه گروه‌هاي هيدرولوژيك و كاربري اراضي، براي هر يك از واحدهاي پاسخ هيدرولوژيك ميزان شماره منحني مشخص شد. با توجه به مقادير شماره منحني به‌دست‌آمده براي هر واحد پاسخ هيدرولوژيك، مقدار توان نگهداشت رطوبت خاك استخراج شد. در نهايت، با محاسبه مقادير متوسط ماهيانه، ميزان رواناب حاصل از بارندگي براي سال‌هاي 1991 و 2018 برآورد شد. نتيجه تحقيق گوياي كاهش ميزان و تراكم پوشش‌گياهي، افزايش مقدار شماره منحني، كاهش ميزان نفوذپذيري خاك و همچنين افزايش ارتفاع رواناب توليدي در طول بازه زماني 29 ساله (2018-1991) در حوضه چشمه كيله (به‌ويژه قسمت‌هاي شمال حوضه) است؛ به عبارتي توسعه شهري، تغيير كاربري اراضي و تضعيف پوشش‌گياهي باعث تشديد سيل‌خيزي حوضه شده است.