تحليل تغييرات فضايي و زماني رسوب معلق در حوزه آبخيز نكارود استان مازندران

مشكل رسوب زايي، انتقال رسوب، فرسايش و رسوب گذاري از بحث هاي مهم در برنامه ريزي راهبردهاي خرد و كلان آبخيزداري و مديريت حوزه هاي آبخيز است. گردآمدن رسوب در منطقه هاي پايين دست موجب بروز خسارت برون منطقه اي، تخريب مسير آبراهه ها، گل آلودگي آب مصرفي، انباشت نهرها از رسوب و كاهش ظرفيت مخازن سدها و تنگناهاي زيست محيطي بسياري مي شود. رسوبات ناشي از فرسايش حوزه‌هاي آبخيز علاوه بر هدر رفت خاك و كم شدن حاصلخيزي، موجبات كاهش كيفيت آب را فراهم آورده و عمر مفيد سدها را به دليل انباشت رسوبات در مخازن آن‌ها به خطر مي‌اندازد. در اين تحقيق تغييرات زماني و مكاني بار رسوب معلق، در سه ايستگاه هيدرومتري سفيدچاه، گلورد و آبلو واقع در شاخه اصلي نكارود با استفاده از منحني هاي سنجه رسوب و مدل خطي رگرسيوني در محيط نرم افزارهايMINITAB  وEXCEL  مورد بررسي قرار گرفت. همچنين به منظور تعيين بهترين مدل، از شاخص ضريب همبستگي(R2) استفاده گرديد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه در تغييرات زماني مدل فصلي بهار در هر سه ايستگاه با حداكثر ضريب همبستگي (89/0) به عنوان مناسب ترين مدل برآورد بار رسوبي معلق از بين مدل هاي مورد بررسي است. در مطالعات مكاني نيز ايستگاه آبلو واقع در خروجي حوزه آبخيز نكارود داراي بيشترين ميزان ضريب همبستگي (934/0) بين دبي جريان و دبي رسوب است.