تعيين غلظت كشندگي مياني (LC50) نانو ذرات دي‌اكسيد تيتانيوم سنتز شده با روش شيميايي و زيستي در ماهي پلاتي تاكسيدو (Xiphophorus maculatus)

افزايش استفاده از نانو مواد، منجر به رهاسازي اين ذرات در محيط هاي آبي مي شود كه مي توانند روي آبزيان اثراتي داشته باشند، بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي سميت نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم توليد شده با روش شيميايي و زيستي در ماهي پلاتي تاكسيدو (Xiphophorus maculatus) انجام شد. ابتدا وضعيت بقاء و توان‌زيستي ماهي‌ها در شرايط مشابه با شرايط آزمايشات سميت بررسي شد، سپس ماهيان پلاتي تاكسيدو براي تعيين غلظت كشندگي مياني نانوذرات در 12 تيمار (هركدام با سه تكرار) شامل 6 تيمار حاوي غلظت هاي صفر، 80، 160، 320، 640 و 1280 ميلي گرم در ليتر نانو ذرات دي اكسيد تيتانيوم توليدشده به روش شيميايي و 6 تيمار حاوي غلظت هاي صفر، 240، 480، 960، 1920و 3840 ميلي گرم در ليتر نانو ذرات دي اكسيد تيتانيوم توليدشده به روش زيستي در مخازن 60 ليتري به تعداد 15 ماهي در هر تيمار به مدت 96 ساعت مواجهه شدند و تلفات ماهيان در زمان هاي 24، 48، 72 و 96 ساعت ثبت شد. نتايج آزمايشات بقاء نشان داد كه تا 96 ساعت پس از نگهداري ماهيان، هيچ گونه تلفاتي مشاهده نشد و مقدار بقاء %100 بوده است. با افزايش غلظت نانوذرات و افزايش زمان مواجهه درصد مرگ ‌و مير ماهيان افزايش يافت. غلظت كشندگي مياني نانوذرات دي اكسيد تيتانيوم توليد شده با روش شيميايي و زيستي طي 96 ساعت مواجهه به ترتيب برابر با 255/49 و 720/76 ميلي‌گرم در ليتر محاسبه شد. بر اساس نتايج اين مطالعه نانوذرات توليد شده با روش شيميايي نسبت به نانوذرات توليد شده با روش زيستي داراي سميت بيشتري بودند.