تحليل نقش زيباسازي شهري در ارتقاء سرزندگي فضاهاي شهري منطقه 7 شهرداري تهران

ساخت‌وسازهاي بي‌رويه و بي‌هويت مسكوني و اداري منطقه 7 شهرداري تهران باعث شده تا تغيير و تحولات اين منطقه چندان منطقي و قاعده‌مند پيش نرود؛ نتايج چنين روندي ناهنجاري و اغتشاشات بصري بسياري است كه در سيما و كالبد فضاهاي شهري رخ‌داده است؛ لذا هدف اين پژوهش بيان ضرورت شناخت شاخص‌هاي زيباسازي منطقه 7 شهر تهران و شناسايي عوامل كليدي مؤثر بر وضعيت سرزندگي شهري بود؛ كه از روش تحقيق پيمايشي و توصيفي- تحليلي بهره برده است. جامعه آماري اين پژوهش منطقه 7 شهرداري تهران بوده كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده 200 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. پايايي شاخص‌هاي تحقيق از طريق ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه براي همه عوامل پژوهش بيش از 70 درصد و سنجش روايي پژوهش نيز از آزمون بارتلت استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه فرضيه اول تحقيق مبني بر نامطلوب بودن زيباسازي فضاهاي شهري در منطقه موردمطالعه تأييد گشته و نيازمند تلاش بيشتر مديران شهري است. به‌عبارت‌ديگر يافته‌هاي به‌دست‌آمده از آزمون t نشان داد؛ سطح معناداري براي تمام عامل‌ها مقدار 0/05 0/000=P است؛ لذا فرضيه اول تائيد مي‌شود؛ فرضيه دوم نيز ميزان تأثير عوامل زيباسازي فضاهاي شهري بر سرزندگي در منطقه موردمطالعه بود، يافته‌ها نشان داد با توجه به ميزان نسبت بحراني هر يك از عوامل زيباسازي تأثيرگذار بر سرزندگي فضاهاي شهري كه بالاي 1/5 بوده و مقدار آماره p كه به‌صورت جداگانه براي هر عامل بررسي شد عوامل زيباسازي معابر و پياده‌روها، ساختار و چيدمان ساختمان‌ها و مبلمان شهري منجر به سرزندگي شهري شده و فرضيه مذكور نيز تأييد مي‌گردد.