سنجش و ارزيابي پروژه‌هاي بازآفريني فرهنگي - اجتماعي فضاهاي عمومي با رويكرد ارتقاي كيفيت محيطي و هويت محله‌اي مطالعه موردي: پياده‌گذرهاي تاريخي شهر كاشان

عدم وجود سازوكار ارزيابي در نظام برنامه‌ريزي باعث شده است كه پس از اجراي طرح‌ها و پروژه‌هاي بازآفريني بافت‌هاي فرهنگي- تاريخي كهن تلاشي براي ارزيابي اين قبيل برنامه‌ها انجام نشود و پيامدهاي اين طرح‌ها مورد غفلت و فراموشي قرار گيرند. هدف پژوهش حاضر سنجش و ارزيابي پروژه بازآفريني فرهنگي - اجتماعي فضاهاي عمومي با رويكرد ارتقاي كيفيت محيطي و هويت محله‌ايي در پياده‌گذرهاي تاريخي شهر كاشان مي‌باشد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و پيمايشي مي‌باشد و  براي تحليل داده‌ها از معادلات ساختاري و آزمون تي تك نمونه‌اي استفاده گرديد. نتايج حاصل از آزمون تي تك نمونه‌اي پژوهش نشان داد كه وضعيت شاخص‌هاي اصالت محله، احساس تعلق و زيباشناختي در محدوده مورد مطالعه در حالت نامطلوب و پايين‌تر از سطح متوسط كيفيت قرار گرفته­اند و ارزيابي هر يك از شاخص‌هاي تعاملات اجتماعي، زيست پذيري و امنيتي محلات نشان داد كه شاخص‌ها در حالتي نيمه مطلوب قرار دارند. همچنين نتايج مدل عاملي مرتبه دوم نشان داد كه اهميت دادن به شاخص‌ بازآفريني در محلات موردمطالعه باعث بالا رفتن شاخص امنيتي به ميزان 0/98، شاخص احساس تعلق‌ به ميزان 0/94، شاخص زيست پذيري به ميزان 0/74، شاخص اصالت محله به ميزان 0/49، شاخص تعاملات اجتماعي به ميزان 0/44 و شاخص زيباشناختي به ميزان 0/34 مي‌گردد؛ بنابراين امروزه اهميت تك بُعدي به پروژه‌هاي بازآفريني شهري در محلات نمي‌تواند به‌تنهايي به موفقيت در فضاهاي شهري منجر شود و همواره بايد به ساختاري منسجم، پيوسته و مطلوب از تمام ابعاد كالبدي- بصري، عملكردي، ادراكي، معنايي و محيطي توجه گردد و نيازهاي شهروندان در اولويت قرار بگيرد.