ارائه مدل بوم‌گردي با تأكيد بر كارآفريني و اشتغال پايدار روستايي با رويكرد آميخته

زندگي و فضاي جامعه‌ي روستايي مملو از كار و اشتغال است اما بيشترين افراد جوياي كار در شهرها را همين گروه تشكيل مي‌دهند؛ بوم‌گردي مي‌تواند بار ديگر اين افراد را در محيط روستا جمع كند. اين پژوهش نيز با هدف طراحي مدلي براي بوم‌گردي با تأكيد بر كارآفريني و اشتغال پايدار روستايي با دو رويكرد كيفي و كمّي انجام شد. جامعه‌ي آماري اين پژوهش در مرحله‌ي كيفي، مديران و كارشناسان ارشد سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اردبيل و در مرحله‌ي كمّي، كاركنان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري بودند. براي تعيين حجم نمونه در مرحله‌ي كيفي از روش نمونه‌گيري گلوله‌برفي استفاده و تعداد 20 نفر انتخاب و در مرحله‌ي كمّي به دليل استفاده از روش مدلسازي معادلات ساختاري، از روش كل‌شماري به جاي نمونه‌گيري استفاده گرديد كه در نهايت 208 پرسشنامه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ابزار گردآوري داده‌ها در مرحله‌ي كيفي، مصاحبه‌ي عميق با خبرگان كه به روش دلفي و در سه راند انجام گرفت و در مرحله‌ي كمّي نيز از پرسشنامه‌يِ محقق‌ساخته‌يِ منتج از مرحله‌ي كيفي استفاده گرديد. بر اساس نتايج حاصل از پژوهش، 40 شاخصِ شناسايي‌شده براي مدل، در 7 بُعد طبقه بندي شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه به ترتيب؛ داشتن پتانسيل هاي گردشگري (با ضريب استاندارد 1)، عوامل اجتماعي و فرهنگي (0/941)، ، عوامل آموزشي و ترويجي ( 0/864)، رشد اقتصادي (0/810)، سياست گذاري (0/650)، زيرساخت ها و تسهيلات بوم‌گردي (0/505) و در نهايت داشتن پتانسيلهاي طبيعي(0/458) به ترتيب مهمترين عوامل شكل گيري مدل بوم گردي با تأكيد بر كارآفريني و اشتغال پايدار روستايي هستند.