تحليل فضايي مخاطرات آب‌وهوايي مؤثر بر فعاليت‌هاي نظامي در نيمه جنوبي ايران

آب‌وهوا يكي از مهم‌ترين عوامل برترساز توان رزمي در يگان‌هاي نظامي است. در اين تحقيق به‌منظور تحليل فضايي مخاطرات آب‌وهوايي مؤثر بر فعاليت‌هاي نظامي در نيمه جنوبي كشور از داده‌هاي 55 ايستگاه‌هاي سينوپتيك با دوره آماري 22 سال (2021-2000) استفاده‌شده است. داده‌هاي مربوط به پارامترهاي اقليمي شامل سرعت باد، ديد افقي،‌ دما، بارش، رطوبت نسبي و فشار بخارآب در مقياس روزانه از سازمان هواشناسي دريافت گرديد. دماي بالاي 30 درجه سانتي‌گراد به‌عنوان تنش گرمايي، بارش‌هاي بالاي 5 ميلي‌متر در روز به‌عنوان بارش سنگين و محدودكننده در فعاليت‌هاي نظامي، سرعت باد حداكثر بيشتر از 15 نات و ديد افقي كمتر از 4500 متر به‌عنوان طوفان گردوغبار لحاظ شده و از شاخص فشار بخارآب جزئي براي استخراج شرايط حدي شرجي استفاده‌شده است. از تركيب نقشه‌ها به روش فازي در نرم‌افزار جي‌آي‌اس نقشه مخاطرات آب‌وهوايي به‌صورت فصلي و ساليانه استخراج‌شده است. فراواني روزهاي همراه با طوفان گردوغبار در شمال استان سيستان و بلوچستان و در ايستگاه‌هاي زابل و زهك، بيشترين مقدار و به لحاظ رفتار زماني، در اواخر بهار و فصل تابستان از بالاترين فراواني رخداد برخوردار است. بيشترين رخداد فراواني بارش سنگين در منطقه مورد‌مطالعه در فصل پاييز و زمستان بوده‌است. فصل تابستان تقريباً تمام منطقه توأم با تنش گرمايي است. استان خوزستان كه هم‌زمان مخاطرات تنش گرمايي، تنش شرجي و بارش‌هاي سنگين در آن از فراواني بالايي برخوردار است، نامطلوب‌ترين مكان براي استقرار يگان‌هاي نظامي در مقياس سالانه است.