سير تطور سرجامه‌هاي اندروني و بيروني زنان بر اساس روان شناسي فرهنگي در عصر قاجار

هدف پژوهش حاضر، بررسي سير تطور سرجامه هاي اندروني و بيروني زنان بر اساس روان شناسي فرهنگي در عصر قاجار بود. جامعة پژوهش، كلية متون روان شناسي فرهنگي و تاريخنگاري مربوط به سرجامگان زنان عصر قاجار بود. نمونة پژوهش، انواع سرجامة زنانه عصر قاجار بود كه به صورت هدفمند بر تاج، تاجكلاه، سربند، عرقچين، لچك و چارقد، چادر، چادر گلدار، روبنده و پيچه مشتمل شد. روش پژوهش كيفي به شيوة توصيفي ـ تحليلي است.  جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي، به صورت فيش برداري و بررسي تصاوير ازميان منابع روانشناسي فرهنگي و تاريخ نگاري موجود، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در طول تاريخ حكومت قاجاريان، در باب سرجامگان زنانة فضاي اندروني؛ تاج و تاجكلاه در طبقات فرادست جاي خود را به چارقد و لچك سپرد؛ اما درمقابل پوشش سر در فضاي بيروني تقريباً ثابت باقي ماند و سرجامة اندروني در مرور ايام، كاملتر و كمتكلفتر شد. از سوي ديگر؛ در برابر اين دگرگوني در فضاي داخلي، سرجامة بيروني يعني چادر، روبنده و پيچه بود كه تقريباً به سنت پيشين خود وفاداري نشان داد و در طول حيات خود، با تغيير جزيي در جنس، پيچه هاي بافته شده از موي اسب جايگزين روبندههاي پارچه اي شد. درمجموع مي توان نتيجه گرفت درمقابل تنوع و ديگرگوني در انواع سرجامگان زنانة اندروني در عصر قاجار ازيك سو و منسوجات كاربردي در تهية آنها از سوي ديگر؛ پوشش سر در بيرون، محدود و ثابت ماند.