ساخت و رواسازي پرسشنامه احساس تنهايي در بين زنان ايراني (مطالعه موردي زنان شهر تهران)

هدف از پژوهش حاضر، ساخت و رواسازي پرسشنامه تنهايي در بين زنان ايراني(مطالعه موردي زنان شهر تهران) بود. جامعه آماري شامل كليه زنان شهر تهران بود. براي انتخاب آزمودني‌ها از طريق مصاحبه با زنان 18 تا 45 سال كه تجارب آن‌ها در زمينه احساس تنهايي بود تا زمان اشباع مصاحبه‌ها ادامه يافت. بعد از 12 مصاحبه كد جديدي استخراج نشد. روش پژوهش، تركيبي از روش‌هاي كمي و كيفي بود. براي ساخت و روايي پرسشنامه احساس تنهايي در زنان ايراني، در مرحله كيفي پژوهش، از شركت كنندگان مصاحبه به عمل آمد. براي روايي و پايايي پرسشنامه از روايي صوري كيفي و كمي، نسبت روايي محتوا، شاخص محتوايي روايي، تحليل عاملي اكتشافي و تحليل عاملي تأييدي استفاده شد. پايايي پرسشنامه به به‌وسيله روش‌هاي همساني دروني و پايايي تصنيف بررسي گرديد. نتايج تحليل عاملي اكتشافي نشان داد كه پرسشنامه احساس تنهايي با 13 گويه از سه عامل (تنهايي خانوادگي، تنهايي فردي و تنهايي اجتماعي) تشكيل‌شده و از روايي و پايايي مناسبي برخوردار است. تحليل عاملي تأييدي نيز مدل سه عاملي را تائيد كرد. بنابراين مي توان نتيجه گرفت از پرسشنامه احساس تنهايي مي‌توان براي ارزيابي احساستنهايي در زنان استفاده كرد.