واكاوي كيفي توانمندسازي زنان در كنترل آسيب‌هاي اجتماعي

تحقيق حاضر با هدف مطالعه نقش توانمندسازي زنان در كنترل آسيب هاي اجتماعي و ارائه الگوي كارآمد بومي انجام‌شده است . بدين‌جهت با اتخاذ رويكرد كيفي و  با روش نظريه ي زمينه اي با 30 نفر از زنان شهرستان بروجرد از طريق نمونه گيري هدفمند و با حداكثر تنوع ، مصاحبه‌هاي عميق و ساختاريافته انجام‌شده است .يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد «توانمندسازي پايدار زنان» تحت تأثير شرايط علّي (شامل همه ابعاد توانمندي)، شرايط زمينه اي (با متغيرهاي زمينه اي فردي، متغيرهاي زمينه اي خانواده ي پدري، پايگاه اقتصادي-اجتماعي و معلوليت جسمي) و شرايط مداخله گر (با زيرمجموعه‌هاي ويژگي هاي روان شناختي فرد، حمايت نهاد خانواده، تعامل با الگوي توانمند، ساختارها و فعل‌وانفعالات آن‌ها، سياست گذاري چندبعدي، بلندمدت، پژوهش محور و عدالت گرايانه در حوزه ي زنان و وحدت سازمان هاي مسئول) مي باشد و زنان در زمينه آسيب هاي اجتماعي راهبرد كنترل وضعيت را اتخاذ كرده‌اند كه پيامدهايي نظير كنترل در سه سطح شامل :سطح كلان (پژوهش و نظريه سازي، طراحي و قانون سازي)،سطح مياني (آموزش و فرهنگ سازي، اجرا و عملياتي سازي، ارزيابي و اصطلاح‌سازي) و سطح خرد (خود-ديگر مراقبتي و ايمن سازي و خود توانمندي و ديگر-توانمندسازي) را در پي داشته است.