تأملي بر جايگاه عنصر كراهت در طلاق خلع با تأكيد بر فتاوي امام خميني (ره)

در نظام حقوقي ايران، به تبعيت از فقه اسلامي، طلاق داراي اقسامي است كه يكي از آن ها طلاق خلع مي ‌باشد. طلاق خلع عليرغم تبعيت از قواعد عمومي طلاق، قواعد ويژه اي نيز دارد؛ ازجمله اينكه مختص زماني است كه زوجه نسبت به زوج كراهت دارد. نگارندگان در پژوهش پيش رو، با روشي توصيفي _تحليلي و جمع آوري داده ها از طريق شيوه كتابخانه اي و تأكيد بر آراي فقهي امام خميني (ره) درصدد هستند كه جايگاه عنصر كراهت را در طلاق خلع تبيين نمايند. نگارندگان در اين پژوهش دريافته اند كه بنا بر آراي فقهي امام خميني (ره) اگر زوجه نسبت به زوج كراهت نداشته باشد، طلاق خلع امكان وقوع ندارد. همچنين كراهت زوجه نسبت به زوج بايد شديد باشد، به نحوي كه درصورت عدم وقوع طلاق، بيم آن برود كه زوجه حقوق واجبه همسرش را ادا نكند؛ بنابراين برخلاف آنچه كه گاهي در دعاوي مطروحه در دادگاه‌هاي خانواده مشاهده مي‌شود، صرف بي ميلي به تداوم زندگي مشترك، نمي تواند مجوزي براي طلاق خلع محسوب شود. نتايج حاصل از اين پژوهش به صورت خاص، به قضات دادگاه‌ هاي خانواده در صدور آرايي مطابق با شريعت مقدس اسلام در زمينه طلاق خلع، كمك مي‌ كند.