بررسي مؤلفه‌هاي بومي مؤثر بر بهبود كيفيت ساختارهاي فضايي پياده‌راه‌هاي مدرن و سنتي شهري در ‌كلان‌شهر تبريز

پژوهش حاضر با هدف بررسي و مقايسه وضعيت شاخص‌ هاي پياده‌مداري در پياده‌راه‌هاي تربيت (سنتي) و وليعصر (مدرن) تبريز صورت گرفت. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه است. جامعه آماري تحقيق را عابران، مغازه داران و ساكنين اين دو محدوده تشكيل داده اند. با استفاده از روش نمونه‌ گيري تصادفي ساده و به روش كوكران، 380 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شد. روش تحقيق از نوع كاربري و ماهيت آن توصيفي تحليلي و همچنين از نوع تحقيقات استنباطي است. نوآوري خاص اين پژوش عبارت است از شناسايي مؤلفه ‌هاي بومي مؤثر بر ارتقاي كيفيت پياده ‌راه ‌ها با تأكيد بر پياده‌ راه ‌هاي سنتي و مدرن. پايايي پرسشنامه با استفاده از فرمول كرونباخ در پياده‌ راه تربيت 0.902 و در پياده‌ راه وليعصر 0.886 محاسبه شد. نتايج يافته ‌هاي تحليل عاملي منجر به خلاصه شدن 56 متغير در 12 عامل اصلي گرديد. درصد واريانس نهايي براي پياده ‌راه تربيت 86.84 و 81.01 براي وليعصر بوده است كه بيانگر نقش پررنگ شاخص‌ هاي بومي در پياده ‌راه ‌هاي سنتي است. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين تمامي 46 متغير با وضعيت پياده‌مداري هر دو پياده راه همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد و در اين بين ميزان همبستگي متغير در پياده‌راه تربيت بيش‌تر از وليعصر است. نتايج آزمون t هم مؤيد وجود تفاوت معناداري و واريانس ميانگين وضعيت متغيرهاي پياده‌مداري در بين دو پياده‌راه است. در نهايت اين‌كه نتايج آزمون واريانس نشان از وجود تفاوت معنادار در بين سه گروه عابران، ساكنين و كسبه است.