بررسي و تحليل موانع اجتماعي- فرهنگي توسعه حمل‌ونقل عمومي پايدار در كلان‌شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر، بررسي و تحليل موانع اجتماعي - فرهنگي توسعه حمل‌ونقل عمومي پايدار كلان‌شهر اهواز است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و توسعه‌اي است، از نظر ماهيت، توصيفي و تحليلي با رويكرد پيمايشي است. جهت گردآوري اطلاعات از دو روش مطالعات كتابخانه‌ اي و ميداني  (پرسشنامه و مصاحبه).استفاده ‌شده است. در جهت پايايي ابزار سنجش از آزمون آلفاي كرونباخ استفاده شد كه به دست آمدن ضريب 95/0 نشان‌دهنده پايايي ابزار سنجش است. روش آناليز آن كمي بوده كه از مدل تصميم‌گيري چند معياره TOPSIS استفاده‌شده است. همچنين جامعه آماري تحقيق را مناطق هشتگانه كلان‌شهر اهواز تشكيل داده‌اند. به‌منظور تعيين تعداد نمونه جامعه خبرگان، از روش نمونه‌گيري گلوله برفي استفاده شد كه بر اساس آن، تعداد 15 نفر از خبرگان مرتبط با حوزه اين پژوهش انتخاب شدند. شناسايي موانع توسعه اجتماعي - فرهنگي حمل‌ونقل، دسته‌بندي موانع و شناخت تفاوت‌هاي مكاني از جنبه‌ هاي نوآوري اين پژوهش است. نتايج تحقيق نشان داد كه موانع اجتماعي فرهنگي توسعه حمل‌ونقل عمومي در مناطق هشتگانه اهواز باهم متفاوت هستند؛ در مناطق يك، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت و هشت به ترتيب ضعف فرهنگ‌سازماني، سبك زندگي خودرو محور، ضعف مشاركت واحدهاي وظيفه، عدم‌حمايت از مسافرت كودك، بي‌نظمي در سواره پياده شدن، مقاومت در پرداخت هزينه‌ هاي عمومي، ضعف رعايت حقوق شهروندي مهم‌ترين موانع توسعه ي حمل‌ونقل عمومي در هر يك از مناطق هشتگانه است.