انعكاس نظريه‌هاي عدالت كيفري در اساسنامه ديوان كيفري بين‌المللي

عدالت به عنوان يكي از بغرنج‌ترين مسائل در زمينه روابط انساني محسوب مي‌گردد؛ به ويژه زماني كه قرار است از طرف ديوان كيفري بين‌المللي در جهت «جبران خسارت زيان‌ديده» و «برخورد با مجرمان و مجازات آن‌ها»، گام‌هايي براي تحقق آن برداشته شود. پيچيدگي اين موضوع زماني تشديد مي‌شود كه ديوان تحقق عدالت را به موضوع صلح و امنيت و رفاه پيوند مي‌زند. بررسي مفهوم عدالت در پرتو صلاحيت تكميلي نشان مي‌دهد كه اساسنامه رم با توسل به آن در تلاش است تا حدي به تطبيق تكثرگرايي هنجاري بر عملكرد عدالت بين‌المللي كيفري بپردازد. در عين حال، مفهوم عدالت در اساسنامه رم، ناظر بر شرايط و موقعيت‌هاي مختلف مي‌باشد. ضمن اينكه عدالت در مفهوم خاص خود ناظر به احراز تقصير بزهكار و همچنين اصلاح آن و در مفهوم عام خود شامل منافع بزه‌ديدگان نيز مي‌شود. از همين روست كه ديوان به منظور تأثير پايدار خود بر عدالت و صلح، اقدام به ايجاد واحدي براي حمايت از قربانيان و شاهدان و همچنين ايجاد صندوق اماني نموده است. ديوان در عين حال عدالت سزادهنده را از طريق مجازات مرتكبان جنايات دسته‌جمعي به معرض اجرا مي‌گذارد. بر همين اساس، آراي ديوان بيشتر در جهت بازدارندگي با هدف دستيابي به صلح و امنيت بوده است تا تناسب بين مجازات و فعل ارتكابي مجرمانه؛ به طوري كه در احكام آن نشانه‌هايي از جبران نابرابري پيش آمده كه همانا مفهوم عدالت سزادهنده به چشم نمي‌خورد.