اثربخشي دستورالعمل تالين 2017 ميلادي بر صلاحيت ديوان كيفري بين‌المللي در ايجاد صلح و امنيت سايبري بين‌المللي

توجه به روابط دوستانه و ضرورت حل‌و‌فصل اختلاف به شيوۀ التزام به منع مداخلۀ دولت‌ها در امور ديگر كشورها، امري اجتناب‌ناپذير است. با توسعۀ فعاليت سايبري، صلح و امنيت سايبري، يك اصل ضروري است كه با توسل به زور سايبري نقض مي‌شود. اصل منع توسل به زور، براي تعيين نقض يا عدم نقض مادۀ (4)2 منشور ملل متحد و ممنوعيت آن در حقوق بين‌الملل عرفي به كار مي‌رود. در مقابل به كارگيري زور توسط فرد متخاصم، مداخلۀ قانوني توسط شوراي امنيت جامعه بين‌المللي به منظور ايجاد صلح و امنيت بين‌المللي، مي‌تواند با ارجاع امر به ديوان كيفري بين‌المللي صورت گيرد. نقض صلح و امنيت سايبري بين‌المللي با ارتكاب جرائم سايبري، در صورت رسيدن به آستانۀ مقتضي مي‌تواند قابل احراز به عنوان «جنايت تجاوز» در قالب «فاعل معنوي» باشد. وفقِ قاعدۀ 13 دستورالعمل تالين 1 در سال 2013 ميلادي و نيز بند 6 مادۀ 69 در دستورالعمل تالين 2 در سال 2017 ميلادي بر مبناي اثر، گستره و شدت در بروز جرائم سايبري، آستانۀ جنايت تجاوز را بايد «حملۀ مسلحانه» دانست كه داراي ماهيت نقضِ قواعد حقوق بين‌الملل و منع توسل به زور است و مسئوليت كيفري علاوه بر فرد متخاصم به فعالان غير دولتيِ مطلع نيز توسعه خواهد يافت.