تحليل فضاهاي گردشگري شهر اردبيل با تاكيد بر شاخص‌هاي گردشگري سلامت

امروزه به علت گسترش زندگي شهري و همچنين توسعه صنعتي شهرها، شاهد بروز انواع بيماري‌هاي جسمي و رواني هستيم. بر همين اساس، اهميت چشمگير گردشگري، به ويژه در بخش جسمي و روحي در سطح جهاني و از جنبه‌هاي مختلف خصوصاً گردشگري سلامت، بر همگان آشكار گرديده است، بگونه‌اي كه دسترسي به عناصر گردشگري سلامت و فضاهاي مربوطه يكي از ضروريات توسعه شهري تبديل شده است. شهر اردبيل به خاطر شرايط جغرافيايي، اقليمي، دسترسي به منابع و جاذبه‌هاي طبيعي، خدمات پزشكي و نزديكي به آبهاي گرم و معدني، يكي از مستعدترين مقاصد گردشگري در حوزه گردشگري سلامت در كشور به شمار مي‌رود. در همين راستا، اين پژوهش قصد دارد فضاهاي گردشگري شهر اردبيل را براساس شاخص‌هاي گردشگري سلامت، مورد تحليل قرار دهد. پژوهش حاضر از لحاظ ماهيت، توصيفي تحليل و از لحاظ هدف، كاربردي است. جهت گردآوري داده‌ها از روش‌هاي كتابخانه‌اي/اسنادي و ميداني (مشاهده) استفاده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل تصميم گيري چند معياره ويكور در قالب نرم افزار Arc GIS و جهت وزن‌دهي به شاخص‌ها از نظرات 10 كارشناس به روش گلوله برفي و مدل تحليل شبكه‌اي (ANP) در قالب نرم‌افزار Super Decision استفاده شده است. در همين خصوص، نتايج تحقيق نشان داده است كه هسته مركزي شهر و فضاهاي پيرامون رودخانه باليغي چاي، داراي جاذبه‌هاي خدماتي و تفريحي بسيار بالايي است و از همين‌رو، الگوي فضايي عناصر گردشگري سلامت شهر اردبيل به صورت الگوي ناحيه‌اي در بخش مركزي شهر اردبيل شكل گرفته و اين ناحيه از شهر سهولت دسترسي و مطلوبيت بيشتري نسبت به ساير نواحي شهري دارد.