تأثير هشت هفته تمرين تناوبي با شدت بالا بر برخي شاخص‌هاي ميتوفاژي كبد رت‌هاي ديابتي نوع دو

مقدمه: اختلال در عملكرد ميتوكندري با بيماري هايي مانند چاقي، سرطان و ديابت نوع دو مرتبط است. تمرينات ورزشي در بهبود آسيب ميتوكندريايي و استرس اكسيداتيو نقش دارد. لذا، هدف اين مطالعه بررسي تأثير هشت هفته تمرين تناوبي با شدت بالا روي برخي شاخص هاي ميتوفاژي بافت كبدي شامل: BNIP3 و  NIXرت هاي ديابتي نوع دو مي باشد. مواد و روش ها: 30 سر رت نر ويستار سه ماهه با دامنه وزني (300-225 گرم) به طور تصادفي در سه گروه 10 سري شامل: كنترل سالم (C)، كنترل ديابتي (D) و ديابتي + تمرين (D+T) تقسيم شدند. پروتكل تمريني شامل دويدن با شدت 90-85% سرعت بيشينه در 6 الي 12 وهلۀ دو دقيقه اي؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته بود. براي تعيين تغييرات بيان پروتئين هاي  BNIP3و NIX در بافت كبد رت ها از روش وسترن بلات استفاده شد. از تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي بونفروني براي تحليل داده ها استفاده گرديد. يافته ها: ديابت موجب افزايش غير معني دار پروتئين‌هاي (0.166 =P) BNIP3 و (0.140 =P) NIX گرديد. تغييرات NIX در گروه ديابتي تمرين كرده در حدود 57 درصد كمتر از گروه كنترل ديابتي و در مقايسه با آن معني دار بود (0.033=P).  در حالي كه BNIP3 با وجود كاهش 37 درصدي، تغيير معني داري نداشت (0.247 =P). بحث و نتيجه گيري: هشت هفته تمرين تناوبي شديد باعث كاهش قابل توجه در بيان برخي پروتئين‌هاي دخيل در ميتوفاژي در گروه تمريني شده است. با اين حال، اظهار نظر قطعي در رابطه با اين شاخص‌ها و نحوۀ تأثيرپذيري آن‌ها از شرايط مختلف منوط به انجام تحقيقات بيشتري مي‌باشد.