اثرات تمرين تناوبي شديد و مصرف جنستئين بر وضعيت آنتي‌اكسيداني بافت قلب موش‌هاي صحرايي سالمند

مقدمه: سالمندي مي‌تواند منجر به كاهش عملكرد قلبي و افزايش استرس اكسيداتيو در قلب گردد كه منجر به پيري سلولي از طريق اختلال عملكرد ميتوكندريايي مي‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثرات آنتي‌اكسيداني تمرين تناوبي شديد و مصرف جنستئين در بافت قلب موش‌هاي صحرايي سالمند بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي 30 سر موش صحرايي ماده 18 تا 24 ماهه نژاد اسپراگ داولي انتخاب و در پنج گروه 6 سري شامل گروه 1 HIIT، گروه 2 جنستئين، گروه 3 HIIT همراه با مصرف جنستئين، گروه 4 كنترل سالم و گروه 5 شم قرار گرفتند. در مدت 8 هفته گروه‌هاي 2 و 3 روزانه به ميزان 60 mg/kg از وزن بدن جنستئين حل‌شده در DMSO و همچنين گره 5 روزانه 60 mg/kg از وزن بدن DMSO به‌صورت داخل صفاقي دريافت مي‌كردند همچنين گروه‌هاي 1 و 3 به ميزان 3 جلسه در هفته روي نوارگردان مي‌دويدند. جهت تجزيه‌وتحليل يافته‌ها از آزمون‌هاي آماري شاپيروويلك، t مستقل، آناليز واريانس يك‌طرفه همراه با آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. يافته ها: HIIT اثر معني‌داري بر افزايش GPx و MDA داشت (0.05 P)، Ge منجر به كاهش معني‌دار SOD شد (0.05 P)؛ با اين‌ وجود HIIT همراه با Ge اثرات تعاملي بر بهبود SOD، GPx و MDA نداشت (0.05 P). بحث و نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد سيستم اكسيدان آنتي‌اكسيداني به‌ شدت تمرين و دوز مكمل دهي جنستئين وابسته است. لذا HIIT همراه با Ge با دوز موردمطالعه در تحقيق حاضر داراي اثر تعاملي بر سيستم اكسيدان-آنتي‌اكسيداني در قلب موش‌هاي صحرايي سالمند نيست.