اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر خطاهاي شناختي، نشخوارفكري و اجتناب شناختي در مبتلايان به اختلال اضطراب اجتماعي (مطالعه موردي)

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر خطاهاي شناختي، نشخوار فكري و اجتناب شناختي مبتلايان به اختلال اضطراب اجتماعي بود.روش: طرح پژوهش تك آزمودني با خط پايه چندگانه (ABAB) و پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري افراد مبتلا به اضطراب اجتماعي مراجعه‌ كننده به كلينيك آروين در تهران، در سال 1400 بود كه از اين تعداد 3 نفر به شيوه نمونه‌ گيري داوطلبانه دردسترس انتخاب شدند. تعداد 12 جلسه درمان فراتشخيصي يكپارچه روي آزمودني‌ها اجرا شد. ابزار گردآوري داده‌ ها مقياس پاسخ‌هاي نشخواري نولن هوكسما و مارو، پرسشنامه اجتناب شناختي، پرسشنامه تحريف‌هاي شناختي، و پرسشنامه هراس اجتماعي بود. درمان مورد استفاده، پروتكل فراتشخيصي يكپارچه به مدت دوازده جلسه در دوماه، هفته‌اي يكساعت بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از فرمول درصد بهبودي، اندازه اثر كوهن و ترسيم ديداري استفاده شد.يافته ‌ها: نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد درمان فراتشخيصي يكپارچه (UP) موجب بهبود متغيرهاي پژوهشي شده است به گونه‌اي كه درصد بهبودي كلي اضطراب اجتماعي در هر سه آزمودني به ترتيب 57%، 59% و 48% بود و اين ميزان در پيگيري يك ماهه نيز ثابت ماند.نتيجه‌ گيري: نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها حاكي از اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه در كاهش خطاهاي شناختي، نشخوار فكري و اجتناب شناختي در آزمودني‌ها مي‌باشد. اين درمان مي‌تواند به‌عنوان آموزش براي توان‌بخشي و ارتقاي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اضطراب اجتماعي به كار رود.