اثربخشي آموزش اختصاصي‌سازي حافظه بر تنظيم هيجان و تبعيت درماني بيماران مبتلا به سرطان

مقدمه: سرطان از چالش‌برانگيزترين بيماري‌هاي عصر حاضر است. لذا انتخاب و كاربست مداخله‌اي با هدف ارتقاي كيفيت زندگي، سلامت روانشناختي و سازگاري بيماران سرطاني حائز اهميت است. در پژوهش حاضر اثربخشي آموزش اختصاصي‌سازي حافظه به‌عنوان مداخله‌اي كوتاه‌مدت بر تنظيم‌هيجان و تبعيت‌درماني بيماران سرطاني بررسي شد.روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ نحوه گردآوري اطلاعات نيمه‌آزمايشي با طرح اندازه‌گيري مكرر، پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش شامل بيماران سرطاني مراجعه‌كننده به مراكز درماني تهران در سال 1400 بود. از اين جامعه‌ آماري، با روش نمونه‌گيري در دسترس، نمونه پژوهشي ۶۰ نفره انتخاب شد كه به‌صورت تصادفي در دو گروه ۳۰ نفره جايگزين ‌شدند؛ گروه مداخله به مدت ۶ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي آموزش دريافت كردند و گروه دوم به‌عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نيمه‌ساختاريافته، پرسشنامه تنظيم‌هيجان (CERQ) و پرسشنامه تبعيت درمان و در مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري از دو گروه جمع‌آوري شد. براي تحليل نتايج نرم‌افزار ۲۴-SPSS و روش تحليل واريانس آميخته استفاده شد.يافته‌ ها: نتايج نشان داد كه افزايش راهكارهاي تنظيم‌هيجان در گروه آموزش اختصاصي‌سازي حافظه نسبت به گروه كنترل مشاهده مي‌شود؛ همچنين در خصوص تبعيت درماني بين دو گروه آموزش اختصاصي ‌سازي حافظه و گروه كنترل تفاوت معناداري وجود دارد و اثر اصلي گروه(F=13.85, p 0.01, Ƞ2=0.251)، اثر اصلي زمان (0/825= F=274/22،P 0/01،Ƞ2) و اثر تعاملي گروه*زمان (0/830= F=283/21،P 0/01،Ƞ2) معنادار است.نتيجه‌ گيري: آموزش اختصاصي‌سازي حافظه به بهبود راهبردهاي سازگارانه و تعديل راهكارهاي ناسازگارانه تنظيم‌هيجان و همچنين افزايش تبعيت‌درماني در اين بيماران مي‌انجامد.