آسيب‌شناسي پيشينۀ پژوهش در مطالعات تاريخي (مطالعۀ موردي: پايان‌نامه‌هاي كارشناسي‌ارشد رشتۀ تاريخ)

هر كار پژوهشي بر پژوهش‌ها و آثار پيش از خود متكي است و اساساً هدف از انجام برخي كارهاي پژوهشي، تكميل و پركردن نقاط كور كارهاي پيشين است، لذا شناخت و آگاهي از آثار و كارهاي پژوهشي پيشينيان دررابطه‌با موضوع و مسئلۀ پژوهشي، يكي از ضروريات انجام پژوهش‌ها و به‌ويژه پايان‌نامه‌هاي دانشجويي است. در اين زمينه در فصل كليات پايان‌نامه‌هاي دانشجويي قسمتي تحت عنوان پيشينۀ پژوهش وجود دارد كه در آن پژوهشگر بايد ادبيات يا پيشينۀ كار خود را بررسي و تحليل كند. بديهي است انجام درست و روشمند اين بخش مي‌تواند در فراهم‌كردن زمينۀ مناسب ذهني دربارۀ اهميت و جايگاه موضوع و مسئلۀ پژوهش براي خواننده نقش مهمي ايفا كند. در اين نوشتار نگارندگان قصد دارند ابتدا اين سؤال اصلي را بيان كنند: ويژگي‌ها و اصول اصلي در نگارش يك پيشينۀ پژوهش علمي چيست؟ و سپس در پاسخ به آن با روش تحليلي و مطالعۀ موردي، ضمن برشمردن اهميت و اهداف اصلي پيشينۀ پژوهش، ساختار و چهارچوب مناسب معرفي پيشينه را معرفي و بر طبق اين ساختار در نهايت به‌عنوان نتايج و يافته‌هاي اصلي اين مقاله، پيشينه‌هاي پژوهش در پايان‌نامه‌هاي كارشناسي‌ارشد رشتۀ تاريخ در دانشگاه‌هاي معتبر كشور را بررسي آسيب‌شناسانه كنند.