مقايسه تاثير سيلاژهاي ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف خوراك و قابليت هضم مواد مغذّي و فراسنجه‌هاي شكمبه‌اي در بز

به منظور مقايسه تاثير سيلاژهاي ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف و قابليت هضم مواد مغذّي، و فراسنجه‌هاي شكمبه‌اي از شش راس بز رائيني نر دو ساله با ميانگين وزن 5/6±37 در يك طرح مربع لاتين 3×3 در دو تكرار استفاده شد. مصرف ماده خشك و ديگر مواد مغذّي در جيره سيلاژ ذرت بيشتر از دو جيره آزمايشي ديگر بود و در جيره داراي سيلاژ سورگوم بيش از ارزن بود (05/0‌P ). قابليت هضم ماده آلي در سيلاژ ذرت بيش از سيلاژ ارزن بود (P 0.05). در ساعت‌هاي دو، چهار، شش و هشت ساعت بعد از مصرف خوراك، غلظت نيتروژن آمونياكي در جيره سيلاژ ذرت بيش‌ از جيره داراي سيلاژ ارزن بود (P 0.05)، امّا بين جيره‌هاي داراي سيلاژهاي ذرت و سورگوم تفاوت معني‌داري وجود نداشت. هشت ساعت بعد از مصرف خوراك، pH شكمبه‌اي در جيره سيلاژ سورگوم كم‌تر از دو جيره آزمايشي ديگر بود (P 0.05). جمعيت پروتوزواي هولوتريش، سلولايتيك، انتودينيوم و كل پروتوزوآء در جيره داراي سيلاژ ذرت بيش از جيره داراي سيلاژ سورگوم و در جيره داراي سيلاژ سورگوم بيش از جيره داراي سيلاژ ارزن بود (P 0.05). نوع سيلاژها در جيره‌هاي آزمايشي بر توليد پروتئين ميكروبي در شكمبه تاثير معني‌داري نداشتند. توليد اسيد والريك و ايزووالريك در جيره داراي سيلاژ ارزن بيش‌تر از جيره داراي سيلاژ سورگوم بود (P 0.05). نتايج آزمايش نشان دهنده كيفيت مناسب‌تر سيلاژ ذرت بود.