تأثير تمرينات پيشگيري از آسيب با رويكرد سيستم‌هاي گلوبال بر كينتيك و كينماتيك تنه و اندام تحتاني حين فرود در افراد فعال مستعد آسيب رباط صليبي قدامي: مطالعه نيمه‌تجربي

مقدمه: تمرينات پيشگيري از آسيب با استفاده از رويكرد سيستم‌هاي گلوبال، به منظور كاهش عوامل خطر بيومكانيكي آسيب‌هاي رباط صليبي قدامي (Anterior cruciate ligament يا ACL) در هنگام فرود پيشنهاد شده است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه برنامه سنتي پيشگيري از آسيب و تمرينات پيشگيري از آسيب با استفاده از رويكرد سيستم‌هاي گلوبال بر روي كينماتيك و كينتيك تنه و اندام تحتاني طي يك تكليف فرود متقاطع تك پا در ورزشكاران مستعد آسيب ACL انجام شد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه، 39 ورزشكار زن و مرد (گروه شاهد = 19 نفر و گروه تمرينات پيشگيري از آسيب با استفاده از رويكرد سيستم‌هاي گلوبال = 20 نفر) شركت كردند. حداكثر زواياي ابداكشن زانو، فلكشن زانو، فلكشن ران، لترال فلكشن تنه، حداكثر گشتاور ابداكشن زانو و حداكثر نيروي واكنش عمودي حين يك تكليف فرود متقاطع تك پا براي همه آزمودني‌ها، ابتدا و شش هفته پس از تمرينات پيشگيري از آسيب ارزيابي گرديد. از آزمون Repeated measures ANOVA جهت بررسي تفاوت‌هاي بين‌گروهي داده‌هاي بيومكانيكي استفاده شد.يافته‌ها: اثر متقابل گروه × زمان براي لترال فلكشن تنه (0.036 = P)، ابداكشن زانو (0.006 = P)، حداكثر گشتاور ابداكشن زانو (0.001 P) و حداكثر نيروي واكنش عمودي (0.007 = P) در گروه تمرينات پيشگيري از آسيب با رويكرد سيستم‌هاي گلوبال نسبت به گروه شاهد پس از شش هفته وجود داشت. اثرات اصلي زمان براي حداكثر زواياي ابداكشن زانو، فلكشن زانو، فلكشن ران، لترال فلكشن تنه، حداكثر گشتاور ابداكشن زانو و حداكثر نيروي واكنش عمودي پس از تمرين مشاهده گرديد (0.001 P). هيچ اثر متقابل زمان × گروه براي فلكشن زانو (0.103 = P) و فلكشن ران (0.734 = P) يافت نشد.نتيجه‎ گيري: رويكرد سيستم‌هاي گلوبال در مقايسه با تمرينات متمركز بر ران، باعث بهبود عوامل خطر بيومكانيكي آسيب‌هاي ACL در حين فرود متقاطع تك پا شد.