ارتباط جمع دوچشمي در حساسيت كانتراست با استريوپسيس: مطالعه مقطعي

مقدمه: جمع دوچشمي در حضور عملكرد نرمال دو چشم رخ مي‌دهد. استريوپسيس نيز به عنوان بالاترين عملكرد ديد دوچشمي در نظر گرفته مي‌شود. بنابراين، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثر جمع دوچشمي حساسيت كانتراست و رابطه آن با استريوپسيس بود.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 60 دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي زاهدان )17 مرد و 43 زن) با ميانگين سني 45/1 ± 20/21 سال به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. حساسيت كنتراست تك چشمي و دوچشمي بيماران با بهترين ديد اصلاح شده در شرايط فتوپيك، با استفاده از دستگاه متروويژن در فركانس‌هاي فضايي 75/0، 75/1، 3، 6، 13 و 20 سيكل بر درجه اندازه‌گيري گرديد. استريوپسيس نيز به وسيله تست‌هاي TNO و Titmus اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي Repeated measures ANOVA و Multiple Linear Regression مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: نتايج آزمون Repeated measures ANOVA نشان داد كه ديد دوچشمي نسبت به ديد تك چشمي، به طور معني‌داري سبب افزايش حساسيت كانتراست گرديد (001/0 P)، اما تفاوت معني‌داري بين حساسيت كانتراست چشم راست و چپ وجود نداشت (266/0 = P). آزمون همبستگي Pearson در هيچ‌كدام از فركانس‌هاي فضايي، ارتباط معني‌داري را بين استريوپسيس اندازه‌گيري شده به روش متقاطع و غير متقاطع در تست‌هاي Titmus و TNO با حساسيت كانتراست دوچشمي نشان نداد (114/0 = P).نتيجه ‎گيري: بر اساس نتايج به دست آمده، جمع دوچشمي در حضور ديد دوچشمي طبيعي، مي‌تواند باعث بهبود عملكردهاي بينايي افراد مانند افزايش حساسيت كانتراست دوچشمي نسبت به تك چشمي شود كه تأييدكننده اهميت درمان اختلالات دوچشمي مانند تنبلي چشم مي‌باشد.