شماره ركورد :
1336785
عنوان مقاله :
درمان اختلال ناميدن در بيماران مبتلا به هرپس سيمپلكس انسفاليت: مطالعه مورد-منفرد
پديد آورندگان :
استادي ، مرضيه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده علوم توان بخشي - گروه گفتار درماني، كميته تحقيقات دانشجويي , قسيسين ، ليلا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده علوم توان بخشي - گروه گفتار درماني
از صفحه :
134
تا صفحه :
144
كليدواژه :
انسفاليت , هرپس سيمپلكس , تحليل ويژگي هاي معنايي , تجزيه و تحليل مؤلفه هاي واجي , اختلال ناميدن
چكيده فارسي :
مقدمه: ويروس هرپس سيمپلكس انسفاليت (Herpes simplex encephalitis يا HSE)، شديدترين و ناتوان‌كننده‌ترين بيماري التهابي سيستم عصبي مركزي و آنومي يكي از شايع‌ترين اختلالات زباني در اين بيماران است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه تأثير دو روش درمان ناميدن شامل تحليل ويژگي‌هاي معنايي (Semantic feature analysis يا SFA) و تحليل مؤلفه‌هاي واجي (Phonological components analysis يا PCA) در دو بيمار مبتلا به ويروس HSE با درجات مختلف مشكلات ناميدن، در جهت يافتن بهينه‌ترين درمان انجام شد.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع معكوس ABACA تك آزمودني بود. دو بيمار مبتلا به HSE در بيمارستان كاشاني اصفهان تحت گفتاردرماني قرار گرفتند. پس از تعيين خط پايه، بيمار اول ابتدا با روش PCA و سپس SFA و بيمار دوم با ترتيب بر عكس درمان شدند. توانايي ناميدن بيماران در دو مرحله خط پايه، دو مرحله درمان و مرحله پيگيري ارزيابي گرديد. براي تجزيه و تحليل هر پنج مرحله، از تحليل ويژگي‌هاي ديداري درون و بين‌ موقعيتي شامل تغيير نسبي، تغيير مطلق، ميانه، تغييرات ميانگين، محفظه ثبات و روند استفاده شد. اندازه اثر درصد داده‌هاي غير هم‌پوشان (Percentage of nonoverlapping data يا PND) و درصد داده‌هاي هم‌پوشان (Percentage of overlapping data يا PND)  در كلمات آموزش ديده نيز محاسبه گرديد.يافته‌ها: تجزيه و تحليل درون موقعيتي بيمار اول نشان داد كه 100 درصد داده‌ها در محفظه ثبات قرار داشت؛ در حالي كه در بيمار دوم، همه داده‌ها به جزء فاز B، در محفظه ثبات قرار داشت. تمام جزييات در مورد تجزيه و تحليل درون موقعيتي هر دو بيمار با توجه به ترتيب درمان روندهاي متفاوتي را نشان داد. تغيير بين موقعيتي بيمار اول، PND كل مراحل 100 درصد و بيمار دوم كمتر از 70 درصد را نشان داد. در هر دو بيمار، بهبود ناشي از SFA بيشتر از PCA بود. علاوه بر اين، حفظ اثر درمان پس از SFA بيشتر از PCA گزارش شد. ترتيب درمان به شكل ارايه PCA و سپس SFA از نظر آماري مؤثرتر بود.نتيجه‎ گيري: SFA و PCA به طور بالقوه مي‌توانند توانايي ناميدن بيماران مبتلا به HSE داراي اختلال ناميدن را بهبود بخشند. هر دو درمان تأثير قابل توجهي در افزايش نمرات ناميدن دارند. در ترتيب ارايه برنامه درماني به شكل SFA و سپس PCA، حفظ كمتري در نمرات ناميدن مشاهده شد. از سوي ديگر، ارايه درمان به شكل معكوس (PCA و سپس SFA)، ارتقاي بسيار خوبي در امتيازات ناميدن نشان داد و همچنين، اثر درمان بيشتر حفظ گرديد.
عنوان نشريه :
پژوهش در علوم توانبخشي
عنوان نشريه :
پژوهش در علوم توانبخشي
لينک به اين مدرک :
بازگشت