كاربست ابزار مدل‌سازي در فرآيند طراحي معماري براساس اصول هندسۀ پرگار

ابداع دستگاه مختصات دكارت و تحوّلاتي كه در دنيا بر اساس آن به‌وجود آمد، باعث فراموشي فضاي هندسۀ پرگار شد تا‌جايي‌كه امروزه استفاده از اين هندسه جايي در معماري ايران ندارد. ابزار معماران ايراني در گذشته پرگار بوده و محصول طراحي آن دوره غالباً بر مبناي قوس و كمان استوار بود. سازوكاري كه امروز به‌طور كاملاً متفاوت در مدارس معماري پيگيري مي‌شود و اهميت بازخواني آن در دوران معاصر را دوچندان مي‌سازد. لذا هدف مقاله به‌نوعي به‌روزرساني و كارآمدسازي روش طراحي معماري گذشته ايران است. در اين راستا، ابتدا ويژگي‌هاي فضاي هندسي پرگار بيان شده و در ادامه يك مدل ساده از ابزاري كه قابليت توليد فرم در اين فضاي هندسي را در كنار ديگر ابزار و روش‌هاي مورد استفاده در حال حاضر داشته باشد، ارائه‌ گرديده و به آزمون گذاشته شده است. پرسش اصلي تحقيق اين بوده است كه ريشه‌هاي اصولي فضاي هندسۀ پرگاري چيست، نياز به چه ابزار و لوازمي دارد و چگونه مي‌توان آن را به‌كار برد؟ پيگيري اين پرسش، موجب نتايجي چون قابليت بازتوليد صحيح معماري اصيل ايراني، داشتن قرائت صحيح‌تر و تحليل دقيق‌تر اين معماري و همچنين فراهم‌آوردن ابزاري نوين كه متناسب با فرهنگ گذشته باشد، خواهد بود. مقاله بر اساس يك پارادايم علمي طرح شده و با استدلال قياسي همراه است كه در راستاي آن، سه راهبرد تطبيقي در مقايسۀ دو هندسۀ دكارتي و پرگار، راهبرد منطقي و نهايتاً شبيه‌سازي دنبال شده است.