واكاوي نحوۀ تعامل دلالت‌هاي فرهنگي عناصر معماري در لايه‌هاي نشانه‌شناسي (مطالعۀ موردي: پرديس آستارا و پرديس ملت)

معماري همانند ساير متون فرهنگي، تفسير و تأويل شده است و دلالت‌هايي را در ذهن بيننده ايجاد مي‌كند. اين دلالت‌ها در لايه‌هاي متمايزي كه بر مبناي نظام‌هاي رمزگان مختلف ايجاد شده است، شكل مي‌گيرند. پرسش اصلي مقالۀ حاضر اين است كه دلالت‌هاي فرهنگي عناصر بناي معماري در لايه‌هاي مختلف چگونه با يكديگر تعامل مي‌كنند. در اين راستا، معماري پرديس‌هاي سينمايي ملت و آستارا به‌مثابۀ يك متن، درِ ذيل چهارلايۀ‌ كاركردي، محيطي، زيباشناسي و پديدارشناسي به صورت جزء‌به‌جزء مورد بررسي قرار مي‌گيرد. هر بنا در سه مرحلۀ كدگذاري باز، محوري و گزينشي تحليل شده است. نتايج نشان داد پرديس ملت به انسجام كامل ميان لايه‌هاي چهارگانه و تقويت دلالت‌هاي هر لايه توسط لايه‌هاي ديگر و دست‌يابي به تعريف جديد از فضاي معمارانه و هنري منتهي شده است و پرديس آستارا به تمركز بر بُعد عملكردي و فرميِ سينما و غفلت از ارتباط ميان‌ لايه‌ها و عدم ارضاي ذهني مخاطب از حضور در فضاي هنري منجر شده است. مهم‌ترين مؤلفه‌هاي تعامل در ميان لايه‌ها عبارت‌اند از اهميت فُرم خلاقانه و بيان ايده‌هاي متفاوت، برجسته‌شدن عناصر معماري، اهميت نسبت بين انسان و فضاي پيرامون و تطبيق حدودي فرم و عملكرد.