تخمين عمق آبشستگي حوضچه استغراق جت‌هاي متقاطع متقارن به روش ماشين بردار پشتيبان

در پايين‌دست سرريز سدهاي بلند به ‏منظور افزايش ميزان استهلاك انرژي جريان از حوضچه‌هاي استغراق استفاده مي‌شود. اين نوع سازه‌ها يك گودال آبشستگي در پايين‌دست سد بوده كه به بررسي مسئله آبشستگي نيازمند است. تحقيق حاضر با هدف بررسي عملكرد روش ماشين بردار پشتيبان (SVM) به‏ عنوان يكي از تكنيك‌هاي شناخته شده محاسبات نرم كه در برآورد عمق آبشستگي حوضچه استغراق برآمده از جت‌هاي متقاطع متقارن به ‏كار برده مي‌شود. در ابتدا با استفاده از داده‌هاي آزمايشگاهي به تعيين درصد اجرا و كرنل مناسب روش SVM پرداخته شد. سپس پارامترهاي كارآ در عمق آبشستگي دربرگيرنده عدد فرود دنسيمتريك، عمق نسبي پاياب، زاويه قائم جت، زاويه برخورد جت و فاصله نسبي محل برخورد جت تا سطح آب (Frd90 ،Tw ،αv ،αc ،δ)، به مدل‌هاي مختلف تقسيم‌بندي و اجرا شدند. مقادير عددي معيارهاي ارزيابي RMSE ،R و NRMSE مربوط به نتايج مرحله آزمون براي مدل برتر در برآورد عمق آبشستگي به ‏ترتيب برابر 0/9563، 0/688 و 18/47% به‏ دست آمد. نتايج خروجي از اين مدل، عملكرد قابل  قبول SVM در برآورد عمق آبشستگي اين پژوهش را مي‌‏پذيرد. همچنين نتايج آناليز حساسيت بر روي مدل برتر در تحقيق حاضر نيز آشكار نمود كه پارامترهاي Tw و αv به‌ترتيب بيشترين و كمترين كارآيي در ميزان درستي پيش‌بيني عمق آبشستگي را دارند.