متابوليسم آب شهري، ابزاري كارآمد جهت ارزيابي عملكرد مديريت آب شهري (مطالعه موردي شهر اصفهان)

با افزايش تغييرات آب‏ و هوايي و اجتماعي، چالش امنيت آبي شهرها پررنگ‌تر مي‌شود و تصميم‌گيران شهري براي دستيابي به مديريت پايدار آب شهري در زمينه‏‌هايي مانند بهره‌وري آب و استفاده مجدد از فاضلاب حركت مي‌كنند. در اين پژوهش يك چارچوب متابوليسم آب شهري براساس موازنه جرمي آب گسترش داده شد. با استفاده از آن الگوهاي جريان آب در بخش‌‏هاي شهري بررسي و كارايي مديريت آب در شهر اصفهان ارزيابي شد. در اين مقاله معادله‌‏هاي پيشين متابوليسم آب شهري بررسي و رابطه‏‌هاي تازه‏اي با در نظر گرفتن جايگاه مديريت آب شهري در شهرهاي كشورهاي درحال‌توسعه مانند ايران، با اضافه شدن پارامترهايي مانند آب بدون درآمد، تعريف شد. مدل متابوليسم آب ساخته‌ شده براي اولين بار بر روي شهر اصفهان به‌عنوان يك نمونه واقعي براي سال ۱۳۹۸ به‏ كار گرفته شد و الگوي استفاده از آب و كارايي آب شهري اصفهان تحليل شد. شهر اصفهان تا اندازه بسياري به آب سطحي و منابع آب سد و رودخانه زاينده‌رود وابسته است. درحالي‌كه با داشتن تعداد بسياري مصرف‌كننده خانگي پتانسيل بالايي از ديدگاه منابع آب خاكستري و فاضلاب تصفيه‌ شده دارد. بررسي‌ها نشان داد بيش از ۸۰ درصد از نياز آبي شهر اصفهان از منابع خارجي تأمين مي‌شود و همين مورد گوياي شكننده بودن فراهم كردن آب پايدار و وابستگي شديد شهر اصفهان به بخش‏‌هاي پيرامون براي فراهم كردن آب خود است. اين نتايج نشان مي‌دهد، چارچوب متابوليسم آب به آسان كردن درك و ارزيابي‌هاي فراگيرتر از كارايي آب شهرها كمك مي‌كند.