استناد به استثناي امنيت ملي در نظام معاهدات بين‌المللي

دولت هايي كه امنيت ملي آنها مورد تهديد واقع مي شود، در مواقعي با توسل به حفظ امنيت ملي خود مقررات بين‌المللي را نقض مي كنند. بنابراين نظام معاهدات، امنيت ملي را مورد توجه قرار داد. با بررسي مقررات وارده در نظام معاهدات راجع به استناد به امنيت ملي، قاعده بودن توسل به امنيت ملي استنتاج نشد ولي با تحليل موارد استثناي امنيت ملي در نظام معاهدات، دو مفهوم امنيت ملي حمايتي و امنيت ملي دفاعي در توسل به امنيت ملي استنباط گرديد. «استثناي امنيت ملي حمايتي» مجموع مقرراتي است كه در حمايت از افراد در برابر خودمحوري هاي دولت‌ها در حوزه حقوق بشر شكل گرفته است و «استثناي امنيت ملي دفاعي» مجوزي است كه حقوق بين الملل براي توسل به امنيت ملي از سوي كشورها براي دفاع از خود در برابر تهديدهاي حاد اعطا مي‌كند. هدف اين پژوهش پاسخ به اين پرسش است كه آيا كشورها مي توانند با استناد به امنيت ملي خود، بصورت محدود و موقت حقوق بين الملل را ناديده انگارند؟ مي توان تاييد كرد كه دولت ها به صورت كنترل شده مي‌توانند حقوق بين الملل را بي آنكه پاسخگو باشند براي حفاظت از خود نقض نمايند و اين نقض ممكن است در برابر هر موجوديت بين المللي انجام پذيرد. مجموع دو مكانيسم مذكور بيان كننده مفهوم نظام استثناگرائي امنيت ملي هستند. استثنائات ضمني و صريح در خصوص توسلات دول به امنيت ملي (استثناگرائي) را مي توان ذيل رژيم حقوقي امنيت ملي چهره‌بندي كرد.