شباهت اساسي در نقض كپي‌رايت با تأكيد بر رويه قضايي آمريكا

نظام‌هاي حقوقي رويكردهاي مختلفي در رسيدگي به دعواي نقض كپي‌رايت اتخاذ كرده‌اند ليكن هدف غاييِ تمامي آن‌ها جلوگيري از تصاحب عمدي و نارواي حقوق خالقان آثار است. هنگامي كه حقوق پديدآورنده همچون حق تكثير نقض ‌گردد يا اثر ثانويه، كپي لفظ به لفظ اثر اوليه ‌باشد اثبات نقض آسان است ليكن وقتي خواهان ادعا نمايد خوانده اثر او را نه به صورت كاملاً مشابه بلكه در بخش‌هايي و با تفاوت‌هايي كپي كرده است، احراز نقض آسان نيست. پرسش اساسي اين است كه چه ميزان شباهت ميان دو اثر، نقض كپي‌رايت محسوب مي‌شود؟ هرچند معيار واحدي پذيرفته نشده اما دادگاه‌ها معتقدند نقض هنگامي محقق مي‌گردد كه اثر خوانده داراي شباهت اساسي با اثر خواهان باشد و براي احراز آن آزمون‌هاي مختلفي معرفي نموده‌اند. اين مقاله مي‌كوشد مفهوم شباهت اساسي در نقض كپي‌رايت را تبيين نموده و به اين پرسش پاسخ دهد كه چگونه مي‌توان شباهت اساسي را احراز كرد؟ دستاورد پژوهش اين است كه انتخاب يك يا چند آزمون از ميان آزمون‌هاي چهارگانه به نوع و ماهيت اثر بستگي دارد و در تمامي موارد لازم است ابتدا ميان عناصر قابل حمايت و غيرقابل حمايت و ميان ايده و بيان اثر تفكيك قائل شد. همچنين شباهت‌هاي كيفي در مقايسه با شباهت‌هاي كمي از اهميت بيشتري برخوردارند.