تحليل مفهوم معني و شوق زندگي در مثنوي معنوي با تأكيد بر نظريۀ ويكتور فرانكل

مولانا در مثنوي معنوي به دنبال ايجاد انگيزه و شوق به زندگي همراه با معنويت است. او مي كوشد موانع رسيدن به معنويت را از پيش پاي سالك بردارد. تحمل رنج ها، مسئوليت پذيري، عشق راستين، اعتقاد راسخ به خدا راهكارهاي رسيدن به معنويت است. ديدگاه عرفاني او با روان‌شناسي معناگراي ويكتور فرانكل همسو بود. از اين‌رو در پژوهش حاضر با روش توصيفي – تحليلي از نوع كتابخانه اي به تحليل مفهوم معني و شوق زندگي در مثنوي معنوي براساس نظريۀ معنادرماني فرانكل پرداخته شده است. در اين پژوهش مؤلفه هاي رنج، تحمل پذيري، مسئوليت پذيري، عشق و دين داري نظريۀ فرانكل در مثنوي معنوي تبيين و تفسير شد. يافته ها نشان داد كه معنادرماني و عرفان با هدف شوق در زندگي جز با عشق الهي و تحمل مشكلات اين راه پر خطر اتفاق نمي افتد و اگر آدمي در آن به خطا و گناهي دچار شود با توكل به خدا باز به طريق حقيقت بازمي گردد.