تأثير كاربرد دو نوع بيوچار ضايعات كشاورزي و دريايي بر برخي ويژگي‏هاي خاك شني

فراواني ضايعات محصولات كشاورزي و شيلاتي يكي از معضل ‌هاي محيط زيستي در مناطق مختلف است. تبديل اين ضايعات به بيوچار و كاربرد آنها در خاك يكي از روش‌هاي بهبود زيست بوم ‌هاي مختلف و نقش مهمي در پايداري آنها دارد. در پژوهش حاضر تأثير تعليقه (سوسپانسيون) بيوچار ميگو و بادمجان بر برخي از ويژگي‌‏هاي شيميايي خاك شني مورد بررسي قرار گرفت. به همين منظور نمونه‌‏هاي خاك با بافت شني از اراضي كشاورزي اطراف بندرعباس به صورت دست نخورده در ستون‌‏هايي از جنس پليكا به‌ترتيب با ارتفاع و قطر 25 و 20 cm جمع‌‏آوري شد. سپس تعليقه‏‌هاي تهيه شده از بيوچار ميگو (Fenneropenaeus merguiensis) و بادمجان (Solanum melongena) در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه غلظت 0، 4 و g/l 8 در سه تكرار به خاك اضافه و به مدت 100 روز در شرايط رطوبتي ظرفيت زراعي و 50% آن در نهالستان نگهداري شد. در ادامه، ويژگي­‌هاي شيميايي خاك شامل pH، EC، N، K، Ca، Mg و Na اندازه‌‏گيري شد. تحليل آماري و مقايسه ميانگين داده‏‌ها در سطح 5% بين تيمارهاي مختلف بر اساس تجزيه واريانس يك‌طرفه و آزمون دانكن انجام شد. نتايج نشان دهندۀ تأثير معني‏‌دار بيوچار ميگو و بادمجان بر ويژگي‏‌هاي شيميايي خاك شني است. كاربرد بيوچار ضايعات ميگو و بادمجان موجب افزايش معني‌‏دار مقدار K، N و pH و كاهش EC ،Na و Ca نسبت به تيمار شاهد شد. بيشترين مقدار K مربوط به غلظت g/l 8 بيوچار ميگو و بادمجان و بيشترين مقدار N نيز مربوط به تيمار g/l 8 بيوچار ميگو بود. افزايش غلظت هر دو نوع بيوچار روند افزايشي در مقدار K و N نشان داده است. كمترين مقدار EC هم مربوط به غلظت g/l 8 بيوچار بادمجان بود. با توجه به نتايج به دست آمده كاربرد بيوچار ضايعات ميگو و بادمجان در اصلاح خاك شني پيشنهاد مي‏‌شود.