اثرات استفاده از لارو شيرونوميد و زي‌توده آرتميا بر عملكرد رشد و تركيبات بدن بچه‌ماهيان سوف حاج‌طرخان (Perca fluviatilis) در تطابق با جيره فرموله

هدف اين مطالعه، تعيين اثرات تغذيه با انواع مختلف و تركيبي از ارگانيسم‌هاي غذايي بر عملكرد بچه‌ماهيان سوف حاج‌طرخان (Perca fluviatilis) در طول گذار به جيره فرموله بود. اين آزمايش در دو مرحله زماني انجام شد. ابتدا ماهيان (با ميانگين وزن اوليه 0/00±7/26 گرم و ميانگين طول اوليه 0/12±8/47 سانتي‌متر) با سه جيره متشكل از غذاهاي زنده شامل لارو منجمد شيرونوميد (CH)، زي‌توده منجمد آرتميا (A) و تركيبي ازCH+A  (M) طي 11 روز غذادهي شدند. سپس، ماهيان طي روز‌هاي 30-12 آزمايش به جيره فرموله سازگار شدند. در پايان هر مرحله زماني، شاخص‌هاي رشد و تركيبات شيميايي كل بدن ماهيان (شامل درصد پروتئين خام، چربي خام، رطوبت و خاكستر) ارزيابي شدند. اختلاف معني‌داري در وزن نهايي و ساير شاخص ­هاي مربوط به عملكرد رشد مشاهده نشد (0/05 P). درصد بقاي ماهيان در تيمارهاي CH (97/27±0/91 درصد)، A (95/46±0/91 درصد) و M (97/28±2/73 درصد) اختلاف معني‌داري نشان نداد (0/05 P). همچنين، در گروه‌هاي مختلف، اختلافي از نظر ميزان رطوبت، چربي و خاكستر وجود نداشت (0/05 P)؛ اگرچه، محتواي پروتئين بدن در گروه CH (18/18±0/05 درصد) به‌طور معني‌داري بالاتر از گروه M (15/75±0/52 درصد) بود (0/05 P). براساس نتايج به‌دست آمده از اين تحقيق، استفاده از لارو منجمد شيرونوميد به‌تنهايي در جهت سازگاري ماهيان سوف حاج‌طرخان با غذاي فرموله، به‌دليل اثرات مثبت بر قابليت بقا، نرخ رشد و افزايش پروتئين بدن توصيه مي‌شود.