بلاغت نام‌گزيني در رمان «سووشون» بر اساس الگوي بازنمايي كنشگران اجتماعي ون ‌ليوون (نام‌ دهي و طبقه ‌بندي)

الگوي بازنمايي كنشگران اجتماعي ون‌ ليوون در چارچوب تحليل گفتمان انتقادي، با بررسي كاركردهاي تقابلي در گزينش‌هاي زباني، لايه‌هاي پنهان معناسازي را نشان مي‌دهد. در اين پژوهش با به‌كارگيري روش توصيفي- تحليلي، ساختار گفتماني رمان «سووشون» سيمين دانشور (1300- 1390) را بر مبناي چگونگي گزينش نام‌ها و شيوۀ طبقه‌بندي كنشگران در الگوي ون‌ليوون بررسي كرده‌ايم. هدف اين پژوهش نشان‌دادن اهميت كاربردهاي زباني در تحليل گفتمان اثر و ميزان تأثيرپذيري نويسنده از عناصر گفتماني چون قدرت، ايدئولوژي و سياست در بازنمايي كنشگران اجتماعي است. دانشور در سووشون مسائل سياسي، اجتماعي و فرهنگي عصر خود را با زباني نمادين بازگو كرده‌ است. وي همچنين با انتخاب نام‌هاي نمادين و استفاده از جلوه‌هاي مختلف آن، تحوّلات فردي و اجتماعي را به‌ويژه در زنان به تصوير كشيده‌ است. يافته‌ها نشان مي‌دهند كه نام‌دهي و طبقه‌بندي‌ و زيرمجموعه‌هاي آن‏ها به‌ويژه نام‌دهي غيررسمي، در سووشون كاربرد بيشتري دارد‌ و نحوۀ استفاده از نام‌ها و طبقات اجتماعي منطبق با ديدگاه و اهداف نويسنده و متأثر از مؤلّفه‌هاي قدرت، ايدئولوژي و سياست است. نويسنده از سويي با انتخاب نام‌هاي نمادين ايراني و اسلامي، پيوند ميان انديشه‌هاي ايراني و اسلامي را ناگسستني جلوه مي‏دهد و از سوي ديگر، كشمكش‌هاي مربوط به گذر ايران از سنّت به مدرنيته و تحوّل معيارهاي اجتماعي و فردي را به نمايش مي‏گذارد. علاوه بر اين، با استفاده از مؤلّفه‌هاي گفتماني، نقش اجتماعي جديدي را براي زنان ايراني طرح مي‌‌كند تا اهميت نقش آنان را در تحوّلات اجتماعي تبيين كند.