جلوه هاي انسان انگارانه عناصر موسيقي در شعر حافظ و كاركرد آن در بازتاب انديشه هاي وي

حافظ شيرازي در همۀ ابعاد شاعري خود، به بهترين شكل، از موسيقي بهره گرفته است كه يكي از جلوه‌هاي مهمّ آن، استفاده از عناصر و اصطلاحات موسيقي براي خلق زيبايي‌هاي كلامي و تصاوير خيالي و نيز بازتاب‌دادن انديشه‌هاي گوناگون است. در ميان آفرينش‌هاي ادبي به‌وجودآمده با اين عناصر، انسان‌انگاري و پويايي آن‌ها از نمود ويژه‌اي برخوردار است. عناصر موسيقي، به‌ويژه سازها، در غزليات حافظ، رفتارهاي انسان‌گونۀ مختلفي از خود نشان مي‌دهند كه مهم‌ترين آن‌ها بروز عواطف انساني و نيز بازگوكردن انديشه‌هاي گوناگوني است كه در واقع، دغدغه‌هاي اساسي شاعر هستند. در پژوهش حاضر تلاش شده است برجسته‌ترين جلوه‌هاي انسان‌انگاري عناصر موسيقي در شعر حافظ، با توجّه به ويژگي‌ها و ظرايف ساختاري و موسيقايي هريك واكاوي شده و كاركرد آن در بازتاب انديشه‌هاي شاعر نمايان شود. علاوه بر اين، سعي شده از منابع موسيقايي و آراي موسيقي‌دانان نزديك به عصر شاعر، براي تحليل بن‌پاره‌هاي موسيقايي، بهرۀ كافي گرفته شود.