ارائه مدل مفهومي يادگيري ديجيتالي در نظام آموزش عالي: پژوهش كيفي

پژوهش حاضر باهدف ارائه مدل مفهومي يادگيري ديجيتالي انجام‌شده است. به‌منظور انجام پژوهش حاضر از رويكرد كيفي و روش فراتركيب استفاده گرديد. هدف از فراتركيب استخراج درك جديدي از مقايسه و تركيب يافته‌هاي مطالعات متعدد است. جامعه پژوهش شامل كليه مقاله‌ها، كتاب‌ها، گزارش‌هاي كاري و انتشارات دانشگاه‌ها به تعداد بيش از 3000 بوده كه از اين ميان 60 سند بر اساس روش هفت مرحله اي سندلوسكي و باروسو انتخاب و تحليل شد. به‌منظور تحليل داده‌ها از كدگذاري باز و محوري استفاده شد. نتايج حكايت از شناسايي 11 مؤلفه كليدي براي تدوين مدل يادگيري ديجيتالي بوده است. اين مؤلفه‌ها عبارت‌اند از آمادگي ديجيتالي استاد، آمادگي ديجيتالي دانشجو، مديريت دانش ديجيتالي، پشتيباني ديجيتالي، كيفيت ديجيتالي، مديريت ديجيتالي، تعاملات ديجيتالي، فناوري ديجيتالي، ارزيابي ديجيتالي، آموزش و تدريس ديجيتالي و محتواي ديجيتالي بوده است. براي هر يك از اين مؤلفه‌ها اجزا و عناصر مشخصي شناسايي شده است و نهايتاً اين‌كه متناسب با اين مؤلفه‌ها، پيشنهادهايي ارائه شده است.