بررسي روابط ميان مولفه‌هاي ساختاري توسعه نظام آموزش عالي ايران با رويكرد آينده پژوهي

هدف كلي تحقيق حاضر، بررسي روابط ميان مولفه‌هاي بعدساختاري توسعه نظام آموزش عالي ايران با رويكرد آينده‌پژوهي بود. اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي است كه با رويكرد آميخته با طرح اكتشافي انجام شد. جامعه آماري تحقيق را در بخش كيفي، اعضاي هيات‌علمي و خبرگان پنل آينده‌پژوهي و در بخش كمي، اعضاي هيات‌علمي و كاركنان دانشگاه‌هاي آزاد اسلامي منطقه3 كشور به‌ترتيب به‌تعداد 20 نفر و 5878 نفر تشكيل ‌دادند. در بخش كيفي از روش نمونه‌گيري هدفمند تعداد 15نفر و در بخش كمي با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي و براساس فرمول كوكران تعداد 361 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه محقق‌ساخته استفاده شد. روايي صوري و محتوايي ابزار به تاييد متخصصان رسيد و پايايي تركيبي و ضريب آلفاي‌كرونباخ مورد تاييد بود. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تحليل عاملي اكتشافي و تحليل مسير استفاده شد. مطابق با نتايج براي بعدساختاري 5 مولفه منابع مالي(0.825)، فرهنگ‌سازماني آينده‌گرا(0.810)، فناوري‌اطلاعات و ارتباطات(0.798)، ساختارسازماني چابك(0.760) و استقلال دانشگاه(0.756) شناسايي گرديد. بيشترين اثرگذاري را مولفه منابع مالي بر ساختارسازماني چابك و مولفه منابع مالي بر فناوري‌اطلاعات و ارتباطات دارد و كمترين تاثير بين مولفه‌ها مربوط به اثرگذاري مولفه فرهنگ‌سازماني بر استقلال دانشگاه و مولفه منابع مالي بر استقلال دانشگاه دارد.