بررسي وضعيت استراتژي‌هاي مسئولانه شركت‌ها در صنعت غذايي ايران: مطالعه چند موردي

هدف: هدف اين مقاله آن است كه وضعيت استراتژي‌هاي مسئولانه شركت‌ها را در صنعت غذايي ايران بررسي كند. روش: با توجه به اينكه مسئله اصلي اين پژوهش چندبُعدي است و موضوع مطالعه، ماهيتي پويا دارد، رويكرد كلي آن بر مبناي جريان پارادايم كيفي قرار مي‌گيرد. در اين‌ پژوهش با استفاده از روش مطالعه موردي چندگانه اكتشافي در سه شركت نستله، بل و هلدينگ سينا، وضعيت عناصري همچون درگيري ذي‌نفعان، سطح يكپارچگي نظام حاكميت شركتي با اقدام‌هاي مسئوليت اجتماعي و ميزان گزارشگري اجتماعي تحليل شده است و با الهام از مدل مراحل توسعه مسئوليت اجتماعي مولتني، وضعيت سه شركت يادشده  بررسي و به‌صورت تطبيقي مقايسه شده است. يافته‌ها: بر اساس نتايج، در دو شركت بين‌المللي نستله و بل، ميزان درگيري ذي‌نفعان در سطح بالايي است و وضعيت يكپارچگي حاكميت شركتي با اقدام‌هاي مسئولانه در اين دو شركت، به‌صورت يكپارچه و دروني‌سازي شده است و هر دو شركت در مرحله چيرگي مدل مولتني قرار دارند كه اقدام‌هاي مسئولانه در آن، به فرهنگ غالب استراتژي تبديل شده است؛ اما در هلدينگ سينا، وضعيت درگيري ذي‌نفعان محدودتر است و مدل يكپارچگي حاكميت شركتي با اقدام‌هاي مسئوليت اجتماعي، به‌صورت مشروعيت ابزاري است و در مرحله سيستماتيك قرار دارد. نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت كه وضعيت مشابه هلدينگ سينا براي اغلب شركت‌هاي ايراني، بنا به‌دلايل و مشكلات مختلف زمينه‌اي، همچون زمينه‌هاي ساختاري، فرهنگي و انگيزشي و... مصداق دارد و در اين موقعيت، نياز جوامع آن است كه شركت‌ها براي بقاي خود و جامعه‌اي كه در آن فعاليت مي‌كنند، سطح خود را به سطح چيرگي مسئوليت اجتماعي ارتقا دهند.