نقش بازداري پاسخ، كنترل شناختي و كيفيت خواب در پيش بيني علايم و نشانه هاي اختلال اضطرابي نوجوانان پسر

زمينه و هدف: نقص در كنترل شناختي و بازداري پاسخ در كنار آشفتگي در كيفيت خواب در افراد با نشانه هاي اضطرابي  مشاهده شده است، بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش بازداري پاسخ، كنترل شناختي و كيفيت خواب در پيش‌بيني علايم و نشانه‌هاي اختلالات اضطرابي نوجوانان پسر انجام گرفت. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر كمي و از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش‌آموزان پسر دوره دوم مقطع متوسطه شهر تهران در نيم‌سال دوم سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشكيل دادند، كه از ميان آنها ۲۹۰ نفر به روش  نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوري داده‌ها از تكليف برو/نرو (GO/NO GO) هوفمان (۱۹۸۴)، پرسشنامه كنترل شناختي و انعطاف‌پذيري (CCFQ) گابرز و همكاران (۲۰۱۸)، مقياس كيفيت خواب پيتزبورگ (PSQI) بايسه و همكاران (۱۹۸۹) و مقياس چند بعدي اضطراب كودكان (MASC) مارچ و همكاران (۱۹۹۷) استفاده شد. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بازداري پاسخ نامناسب و كيفيت پايين خواب با علايم و نشانه‌هاي اختلالات اضطرابي رابطه مثبت معنادار و كنترل شناختي با آن رابطه منفي معنادار دارد. همچنين، بازدار پاسخ، كنترل شناختي و كيفيت خواب 40/6 درصد از واريانس علايم و نشانه‌هاي اختلالات اضطرابي را تبيين مي‌كنند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مذكور مي‌توان نتيجه گرفت كه بازداري پاسخ، كنترل شناختي و كيفيت خواب به عنوان عوامل موثر بر علايم و نشانه‌هاي اختلالات اضطرابي نوجوانان بايد مورد توجه متخصصان و درمانگران قرار گيرد.