شناسايي عوامل مراقبتي كودكان مبتلا به ديابت بر اساس تجارب زيسته مادران آنها: تحقيق پديدارشناختي

زمينه و هدف: آنچه كه در درمان يك بيماري مزمن چون ديابت داراي اهميت است علاوه بر كنترل علايم بيماري، بهبود كيفيت زندگي بيمار است. زحمتي كه يك كودك با بيماري مزمن چون ديابت تحميل مي كند مسئله اي است كه تنها از ديدگاه پزشك قابل شناسايي نبوده و با آنچه مادر كودك بيمار احساس مي كند بستگي دارد. بنابراين شناسايي عوامل مراقبتي كودكان مبتلا به ديابت ضروري به نظر مي‌رسد. در اين پژوهش هدف شناسايي عوامل مراقبتي كودكان مبتلا به ديابت بر اساس تجارب زيسته مادران آنها بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش كيفي و با رويكرد پديدارشناسي انجام گرفت. مشاركت‌كنندگان را ۱۶ نفر از مادران داراي كودك ديابتي تشكيل دادند كه اطلاعات آنان از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته جمع‌آوري گرديد. نمونه‌گيري به صورت هدفمند انجام شد و داده‌ها به روش كلايزي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل شده در ۳ مضمون اصلي و  ۶ مضمون فرعي شامل ويژگي‌هاي فردي (عملكرد رواني- جسماني و عملكرد هيجاني- اجتماعي)، خانواده (تعاملات بين فردي و  مشكلات روانشناختي و اجتماعي)، مسائل آموزشي (نگراني‌ها و نيازها) طبقه‌بندي گرديد. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه شناخت عوامل مراقبتي در كودكان مبتلا به ديابت مي‌تواند زمينه‌ساز اتخاذ تدابير حمايتي و درماني را براي آنها فراهم آورد. و درك تجربيات اين مادران توسط متخصصان بهداشت براي ارتقاي كيفيت مراقبت ضروري است.