مقايسه اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه و درمان شناختي رفتاري بر علائم افسردگي و اضطراب نوجوانان داراي اختلال اضطراب فراگير

زمينه و هدف: بروز اختلال اضطراب فراگير، فرآيندهاي شناختي، ارتباطي و اجتماعي افراد را با آسيب جدي مواجه ساخته و موجب افزايش اضطراب و افسردگي مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان شناختي-رفتاري و درمان فراتشخيصي يكپارچه بر علائم افسردگي و اضطراب نوجوانان داراي اختلال اضطراب فراگير انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر كمي و از نوع مطالعه نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون و پيگيري ۲ ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي نوجوانان با اختلال اضطراب فراگير مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر خرم‌آباد تشكيل مي‌دادند كه از ميان آن‌ها ۴۵ نفر نوجوانان واجد شرايط داوطلب با روش نمونه‌گيري در دسترس وارد مطالعه شدند و به‌طور تصادفي در دو گروه درمان شناختي-رفتاري، گروه درمان فراتشخيصي يكپارچه و گروه گواه جايگزين شدند (هر گروه ۱۵ نفر). به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها از مقياس افسردگي، اضطراب، استرس (لاوي‌باند و لاوي‌باند، ۱۹۹۵) استفاده شد. همچنين جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد كه درمان شناختي-رفتاري بر كاهش افسردگي و اضطراب تأثير معناداري داشته است (0/01 p)، از سويي ديگر درمان فراتشخيصي يكپارچه بر كاهش علائم افسردگي و اضطراب نتيجه‌بخش بوده است (0/001 p)، همچنين بين دو گروه درمان شناختي-رفتاري و درمان فراتشخيصي يكپارچه بر كاهش علائم افسردگي و اضطراب تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌ها بين ميزان اثربخشي دو روش تفاوت معناداري وجود ندارد؛ مي‌توان از اين دو رويكرد درماني به‌عنوان مداخلات مؤثر بر افسردگي و اضطراب نوجوانان داراي اختلال اضطراب فراگير بهره گرفت.