بررسي اثر اندازه نظام بانكي بر تعامل عملكرد نظام بانكي و رشد اقتصادي ايران با استفاده از الگوي رگرسيون گذار ملايم

بانك‌ها در اداره كشورها نقش تعيين‌كننده‌اي دارند و از مهم‌ترين ابزار رشد و توسعه كشورها محسوب مي‌شوند.  به‌طوركلي بانك‌ها با جذب نقدينگي و اعطاي تسهيلات مي‌توانند در رشد و توسعه اقتصادي كشور نقش مؤثري را ايفا نمايند. اما سوال اينجاست كه آيا توسعه صنعت بانكداري همواره منجر به بهبودي عملكرد بخش حقيقي اقتصاد ميشود و آيا اثرگذاري بخش بانكي بر رشد اقتصاد ميزاني ثابت است. در راستاي پاسخ به اين سوال در اين پژوهش به بررسي اثر اندازه نظام بانكي بر تعامل عملكرد نظام بانكي و رشد اقتصادي ايران از روش رگرسيون گذار ملايم طي بازه زماني :Q41398-:Q11385 استفاده شده است. نتايج اين بررسي نشان داد كه ضريب اثرگذاري عملكرد بخش بانكي بر رشد اقتصادي ايران طي سالهاي مورد بررسي روند ثابتي نداشته به شكل نموداري زنگولهاي معكوس است، بدان معنا كه در اوايل دوره بررسي با افزايش اندازه نظام بانكي، اثرگذاري بخش بانكي بر رشد اقتصادي روندي افزايشي داشته است، اما از اواخر دهه 1380، اين اثرگذاري روند كاهشي به خود گرفته است. به عبارتي ميتوان گفت اندازه نظام بانكي ايران از ميزان بهينه خود كه منجر به اثرگذاري حداكثري بخش بانكي بر رشد اقتصادي ميشود عبور كرده است.