اثر ايمان ديني بر تخصيص زمان به كردار در راه خدا

اين مقاله به بررسي اثر ايمان ديني بر تخصيص زمان به كردار در راه خدا در ميان شهروندان شاغل در شغل هاي آزاد شهرستان زاهدان مي پردازد. جامعه آماري، شهروندان شاغل در شغل هاي آزاد شهرستان زاهدان است و تعداد نمونه با استفاده از فرمول كوكران 486 نفر محاسبه شده است كه 500 نفر انتخاب شده است، داده ها با پرسشنامه گرداوري شده است. پرسشنامه شامل چهار بخش مي باشد: بخش اول اطلاعات كلي پاسخگويان، بخش دوم مربوط به هزينه هاي ديني و بخش سوم درباره به تخصيص زمان است. بخش چهارم به سنجش ايمان افراد مي پردازد. در تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) آمار استنباطي (ضريب همبستگي، آزمون t مستقل (anova) و تحليل رگرسيون استفاده شده است. يافته ها نشان دهنده آن است كه مقدار پول خرج شده در راه خدا، ايمان ديني و خالص درامد شغلي اثر مثبت بر اندازه زمان تخصيص داده شده به كردار در راه خدا دارند. در حالي كه سن، تحصيلات، محل سكونت و هزينه هاي روزانه خانوار اثر منفي بر تخصيص زمان به كردار در راه خدا دارند.