نيازسنجي آموزشي كشاورزان چغندركار استان كرمانشاه با استفاده از مدل بوريچ و تحليل كوادرانت

مطالعه‌ي حاضر به بررسي نيازهاي آموزشي كشاورزان چغندركار استان با استفاده از مدل بوريچ و تحليل كوادرانت پرداخته است.اين پژوهش از نظر ماهيت از نوع پژوهش هاي كمي، از نظر هدف از نوع پژوهش هاي كاربردي و از لحاظ گردآوري داده ها از نوع تحقيق پيمايشي محسوب مي شود. جامعه ي آماري اين مطالعه را كشاورزان چغندركار استان كرمانشاه (N=4745) و كارشناسان مراكز جهاد كشاورزي اين استان (N=480) تشكيل دادند. نمونه‌گيري از كشاورزان و كارشناسان به ترتيب با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس وخوشه اي به شيوه انتساب متناسب انجام پذيرفت. با بهره‌گيري از جدول بارتلت و همكاران، 254 نفر از كشاورزان چغندركار و176 نفر ازكارشناسان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داد‌ه‌ها، پرسشنامه‌اي مبتني بر مدل بوريچ بود. نتايج نشان داد بر اساس مدل بوريچ از نگاه چغندركاران دو موضوع شناسايي، تشخيص و كنترل بيماري‌هاي رايزوتونيا و رايزومانيا به عنوان نياز آموزشي شناخته مي شوند. باتوجه به تحليل كوادرانت، از ديدگاه كشاورزان چغندكار و كارشناسان پهنه تمامي 29 موضوع آموزشي، به عنوان نياز آموزشي شناخته شدند. تطبيق و مقايسة نتايج حاصل از دو مدل نشان داد دو نياز آموزشي شامل شناسايي، تشخيص وكنترل بيماري‌‌هاي رايزوتونيا و رايزومانيا در ربع يك مدل كوادرانت بر دو اولويت اول در مدل نيازسنجي بوريچ از ديد كشاورزان منطبق بود. با توجه به ناهمساني نسبي نتايج حاصل از دو مدل، مي‌توان نتيجه گرفت بين كارشناسان پهنه و كشاورزان در مورد اولويت‌هاي آموزشي اختلاف نظر مشهود وجود دارد.